37:479
479
PRAELECTIONES
480
quidem
initio
hoc
formidabile,
quum
videret
Ieremias
suscipiendum
sibi
esse
bellum
non
tantum
cum
paucis
hominibus,
sed
cum
universo
populo
:
Deus
autem
se
unum
opponit
cunctis
mortalibus,
et
dicit,
Ego
sum
tecum,
ergo
ne
metuas.
Videmus
igitur
tunc
iustum
honorem
deferri
Deo,
ubi
eius
tutela
contenti
despicimus
rabiem
omnium
hominum,
nec
dubitamus
confligere
cum
omnibus
impiis,
etiam
si
ingenti
multitudine
contra
nos
surgant:
atque
etiam
si
validissimae
sint
eorum
opes
et
copiae,
statuimus
tamen
sufficere
unicum
Dei
praesidium
ad
nos
tuendos.
Haec
igitur
summa
est.
NUD
c
sequitur,
9.
Et
extendit
Iehovah
manum
suam,
et
tetigit
os
meum:
et
dixit
Iehovah
ad
me,
Ecce
posui
verba
mea
in
ore
tuo.
10.
Vide,
constitui
te
(vel
praefeci)
hodie
super
gentes
et
super
regna
ad
evellendum,
et
ad
destruendum,
et
ad
emendum,
et
ad
perdendum,
ad
aedificandum,
et
plantandum.
Hic
rursus
disserit
Ieremias
de
sua
vocatione,
ne
contemptui
sit
eius
doctrina,
ac
si
profecta
esset
ab
homine
privato.
Testatur
igitur
rursum
se
non
venire
proprio
motu,
sed
divinitus
esse
missum,
et
instructum
autoritate
prophetica.
Dicit
in
hunc
finem
posita
fuisse
verba
Dei
in
ore
suo.
Hic
locus
diligenter
notandus
est,
quoniam
breviter
definit
Ieremias
unde
iudicium
fieri
debeat
de
certa
vocatione,
ubi
quis
doctoris
munus
suscipit
in
ecclesia,
nempe
si
nihil
afferat
proprium
:
quemadmodum
etiam
dicit
Petrus
priore
sua
canonica:
Qui
loquitur,
loquatur
tanquam
sermones
Dei
(1.
Pet.
4,
l
l
)
,
hoc
est,
non
loquatur
dubitanter,
ac
si
ingereret
sua
commenta,
sed
possit
secure
et
absque
ulla
dubitatione
obtendere
Dei
nomen.
Sic
etiam
Ieremias
hoc
loco,
ubi
audiri
postulat,
asserit
sermones
Dei
positos
fuisse
in
ore
suo.
Sciamus
ergo
quidquid
ex
hominis
ingenio
prodit
posse
contemni,
quia
Deus
vult
sibi
uni
deferri
hunc
honorem,
ut
audiatur
in
ecclesia
sua,
quemadmodum
heri
dictum
fuit.
Unde
sequitur
nullos
debere
agnosci
pro
Dei
servis,
nullos
debere
censeri
iustos
et
fidos
prophetas
vel
doctores,
nisi
per
quos
loquitur
Deus,
ut
nihil
ex
se
ipsis
confingant,
non
doceant
pro
suo
arbitrio,
sed
fideliter
tantum
perferant
quae
Deus
mandavit.
Visibile
symbolum
adiunctum
fuit,
quo
maior
confirmatio
accederet.
Non
est
quidem
hoc
trahendum
ad
generalem
regulam
:
quasi,
necesse
sit
contingi
omnium
doctorum
linguas
Dei
manu:
sed
hic
duo
ponuntur,
nempe
res
ipsa
et
externum
signum.
Quantum
ad
rem
spectat,
lex
praescribitur
omnibus
Dei
servis,
ne
sua
commenta
afferant,
sed
simpliciter
tradant
quasi
de
manu
in
manum
quod
acceperint
a
Deo.
Speciale
autem
hoc
fuit
in
Ie-
|