9:478
et
tamen
imperiose
portentum
quod
sibi
imaginatus
est
non
minus
quam
importune
urget,
corpus
Christi
ore
corporaliter
comedi.
Sunt
enim
haec
ipsissima
eius
verba.
Et
rursum:
Asserimus
non
tantum
fide
fieri
nos
participes
corporis
Christi,
sed
etiam
ore
essentialiter,
seu
corporaliter,
nos
Christum
intra
nos
sumere:
atque
ita
nos
Pauli
et
evangelistarum
verbis
fidem
habere
tebtamur.
Econtra
reiicimus
[pag.
29]
omnium
sententiam
qui
praesentiam
Christi
in
coena
negant.
En
tandem
de
quo
genere
praesentiae
nobiscum
rixetur.
Nempe
quod
sibi
ipse
et
similes
phrenetici
somniant.
Pauli
vero
nomen
et
evangelistarum
tam
crassis
deliriis
obtendere,
cuius
impudentiae
est?
Quomodo
illis
testibus
probabit
ore,
et
corporaliter,
et
intra
nos
sumi
Christi
corpus?
Alibi
confessus
est
nec
dentibus
atteri,
nec
attingi
palato.
Cur
tactum
palati
vel
gutturis
reformidat,
quando
asserere
audet
visceribus
ingurgitari?
Quid
enim
sibi
vult
istud:
Intra
nos?
Quo
recipitur
Christi
corpus,
ubi
per
os
transiit?
Nam
ab
ore,
nisi
fallor,
corporalis
transitus
est
ad
viscera
vel
intestina.
Si
dicat,
calumniose
verbis
asperioribus
sibi
invidiam
fieri,
scire
velim
quid
differant
haec
duo:
Quod
ore
sumptum
est,
corporaliter
intro
recipi,
et:
Transire
ad
viscera
vel
intestina.
Hoc
posthac
teneant
lectores,
probeque
meminerint,
quoties
criminabitur
Heshusius
me
negare
Christi
in
coena
praesentiam,
non
aliud
reprehendere,
nisi
quod
mihi
absurdum
videtur
Christum
ore
deglutiri,
ut
corporaliter
in
ventriculum
descendat.
Et
tamen
queritur
me
ambiguis
vocibus
ludere.
Quasi
vero
non
mea
perspicuitate
in
rabiem
agatur
cum
suis
sodalibus.
Cuius
enim
me
ambiguitatis
convincet?
Fatetur
me
asserere
verum
et
substantialem
esum
carnis
Christi,
et
sanguinis
potum
:
sed
si
quis
mentem
meam
perspiciat,
me
loqui
de
perceptione
meriti,
fructus,
efficaciae,
virtutis
et
potentiae
e
coelo
defluentis.
Hic
vero
non
in
speculo,
sed
coram
perspicitur
maligna
eius
insulsitas,
dum
virtutem
et
potentiam
cum
merito
et
fructu
commiscet.
Quis
enim
ita
loqui
consuevit,
meritum
e
coelo
defluere?
Quod
si
[pag.
30]
ingenuitatis
gutta
in
eo
esset,
ex
ore
meo
vel
scriptis
ita
retulisset:
Ut
substantialis
nobis
Bit
communicatio
cum
carne
Christi,
non
opus
esset
ut
locum
mutet:
quoniam
arcana
spiritus
virtute
vitam
suam
in
nos
e
coelis
diffundit:
nec
obstare
locorum
distantiam
quominus
habitet
in
nobis
Christus,
et
nos
simus
unum
cum
ipso:
quoniam
efficacia
spiritus
cunctis
naturalibus
obstaculis
sit
superior.
Nam
et
paulo
post
videbimus
quam
turpiter
secum
pugnet,
dum
verba
mea
recitat:
Beneficia
Christi
ad
nos
non
pertinere,
donec
ipse
noster
factus
sit.
Eat
nunc,
et
voce
Meriti
claritatem
eius
quam
doceo
communicationis
obscuret.
Excipit:
Si
in
coelo
est
corpus
Christi,
non
esse
igitur
in
coena,
|