40:478  stitiones  non  abiecerint,  sed  probabilis  coniectura  est  semper  fuisse  defixos  in  suis  sordibus,  ut  quodammodo  repellerent  Dei  manum,  ne  ipsis  succurreret.  Et  certe  si  promptis  animis  amplexi  essent  quod  Moses  Dei  nomine  illis  pollicebatur,  promptior  etiam  fuisset  et  celerior  exsequutio.  Sed  colligere  licet  obstaculo  fuisse  eorum  socordiam,  ne  protinus  manum  suam  Deus  exerceret,  et  re  ipsa  compleret  quod  pollicitus  fuerat.  Oportuit  quidem  Deum  confligere  cum  Pharaone,  ut  illustrior  esset  eius  potentia:  sed  populus  non  ita  tyrannice  fuisset  afflictus,  nisi  quod  ianuam  claudebat  Dei  misericordiae.  Erant  enim,  ut  dictum  fuit,  in  suis  inquinamentis  demersi,  a  quibus  Deus  volebat  ipsos  retrahere.  Nunc  accusat  eorum  ingratitudinem,  quod  non  abiecerint  sua  idola,  sed  perstiterint  obstinate  in  solitis  et  usitatis  superstitionibus.  Loquitur  autem  de  tempore  quo  adhuc  captivi  erant  in  Aegypto.  Et  hic  locus  satis  docet,  quum  permixti  essent  Aegyptiis,  simul  fuisse  infectos  et  pollutos  eorum  superstitionibus.  Mira  enim  est  contagio  idololatriae.  Nam  quia  omnes  naturaliter  ad  eam  sumus  propensi,  simul  atque  exemplum  aliquod  nobis  obiicitur,  illuc  rapimur  tanquam  violento  impetu.  Non  mirum  igitur  est,  si  filii  Israel  labem  contraxerint  ex  Aegypti  superstitionibus,  praesertim  quum  illic  degerent  tanquam  mancipia,  et  cuperent  Aegyptiis  gratificari.  Nam  si  liberaliter  tractati  fuissent,  poterant  libere  suo  more  vivere.  Sed  quia  non  erant  sui  iuris,  imo  serviliter  premebantur,  hinc  factum  est  ut  pro  eorum  arbitrio,  a  quibus  se  ita  calcari  videbant,  simulaverint  se  deos  aegyptiacos  colere:  non  quod  tantum  simulando  deliquerint,  sed  probabile  est  metu  quoque  fuisse  adductos,  quo  iam  eos  impulerat  sua  libido.  Nam  mox  liquebit  sponte  fuisse  ad  impietatem  illam  nimis  propensos.  In  summa,  hic  testatur  Ezechiel  fuisse  Deo  rebelles,  quod  Deum  non  audierint  abiiciendo  idola  suorum  oculorum,  hoc  est,  ad  quorum  cultum  nimis  erant  attenti:  neque  dereliquerint  idola  Aegypti.  Quum  autem  vocat  idola  oculorum,  hinc  colligimus  quod  attigi,  non  tantum  metu  et  necessitate  compulsos  fuisse  ad  idololatriam,  sed  pravo  etiam  appetitu.  Nisi  enim  cupide  dediti  fuissent  superstitionibus  aegyptiacis,  non  vocaret  Ezechiel  idola  oculorum.  Ergo  hac  voce  intelligit  non  tantum  ut  Aegyptiis  obsequerentur  fuisse  superstitiosos,  sed  quia  sponte  etiam  illuc  tendebant.  Caeterum,  quum  adiungit  idola  Aegypti,  subindicat  ideo  fuisse  corruptos,  quia  degebant  sub  tyrannide  illa,  ut  multa  cogerentur  ferre  quemadmodum  servitus  secum  fere  trahit  simulationem.  Nunc  sequitur,  Et  dixi  ut  effunderem,  hoc  est,  decrevi  effundere.  Hic  Deus  significat  se  fuisse  iracundia  accensum,  nisi  habita  nominis  sui  ratione  manum  quodammodo  retraxisset  a  vindicta,  ad  quam  paratus  et  armatus  erat.  Scimus  hoc  in