25:478  coram  Iehova,  24,.  Tollens  igitur  Iosue  Achan  filium  Zera,  et  argentum,  et  pallium,  et  ligulam  auream,  et  filios  eius,  et  filias  eius,  et  boves  eius,  et  asinos  eius,  et  pecudes  eius,  et  tabernaculum  eius,  et  omnia  quae  erant  eius,  simulque  universus  Israel  cum  eo  adduxerunt  in  vallem  Achor.  25.  Dixit  Iosue:  Cur  turbasti  nos?  Turbet  te  Iehova  hodie,  et  obruerunt  eum  universus  Israel  lapidibus,  combusseruntque  eos  igni  postquam  lapidaverunt  eos  lapidibus.  26.  Et  statuerunt  super  eum  acervum  lapidum  magnum  usque  in  hunc  diem,  et  aversus  est  Iehova  ab  ira  excandescentiae  suae:  ideo  vocarunt  nomen  loci  illius  vallem  Achor  usque  in  hunc  diem.  19.  Tunc  dixit  Iosue.  Etsi  sorte  duntaxat,  quae  fortuito  cadere  videtur,  illaqueatus  tenetur  Achan:  quia  tamen  pronunciavit  Deus,  quisnam  esset  autor  criminis  se  quasi  digito  ostensurum,  non  dubitanter  interrogat  Iosue:  sed  rem  compertam  fateri  iubet.  Probabile  quidem  est,  tritam  fuisse  adiurationis  formam  sicuti  apud  Ioannem  (Ioan.  9,  24)  scribae  et  sacerdotes  caecum  cui  reddiderat  Christus  oculos  adiurant  iisdem  verbis,  ut  de  miraculo  respondeat.  Specialis  tamen  fuit  ratio,  cur  Achan  hortatus  fuerit  Iosue  ad  dandam  gloriam  Deo,  quia  inficiando  vel  tergiversando  fidem  illius  decreto  abrogasset.  Res  enim  iam  sorte  erat  definita.  Simpliciter  ergo  Iosue  ipsum  Dei  sententiae  subscribere  iubet,  ne  frustra  litigando  scelus  augeat.  Filium  neque  ironice  neque  simulate  nominat:  sed  vere  testatur  ac  sincere  paterno  se  esse  erga  cum  affectu,  quem  iam  morti  destinaverat.  Quo  exemplo  docentur  iudices,  dum  scelera  puniunt  sic  temperare  suum  rigorem,  ne  exuant  humanitatis  affectum:  et  rursum  ita  misericordes  esse,  ne  dissoluti  sint  ac  remissi.  Denique  ita  sint  patres  eorum  quos  damnant,  ne  mansuetudine  mollescat  severitas.  Multi  blanditiis  miseros  demulcent,  fingendo  se  velle  ignoscere:  elicita  autem  confessione  carnifici  repente  tradunt,  qui  falso  impunitatem  speraverant.  Iosue  autem  reum  ad  Dei  tribunal  citasse  contentus,  inani  veniae  spe  eum  minime  demulcet.  Ita  demum  liberior  est  ad  ferendam  quae  a  Deo  dictata  est  sententiam.  20.  Respondit  Achan.  Quia  iam  attonitus  erat  non  subterfugit,  neque  crimen  extenuat,  neque  ad  obscurandum  colores  inducit:  quin  potius  ingenue  rem  totam  explicat.  Itaque  ad  extorquendam  confessionem  plus  valuit  sacrum  Dei  nomen  quam  tormenta  quaelibet.  Neque  tamen  certum  poenitentiae  indicium  fuit  eiusmodi  simplicitas:  sed  tanquam  pavore  exanimatus  aperte  prodidit  quod  libenter  texisset.  Nec  vero  novum  est,  postquam  aliquamdiu  elabi  tentarunt  reprobi,  atque  etiam  in  suis  vitiis  obtorpuerunt,  repente  fieri  voluntarios  suos  testes,  non  quod  sponte  eo  descendant,  sed  quia  Deus  invitos  trahit,  et  quodammodo  agit  praecipites.