9:477
477
CHRISTI
IN
COENA.
478
nit
quomodo
corpus
suum
et
sanguinem
nobis
det
Christus
in
cibum
et
potum.
Nam
si
totus
Christus
in
pane
est,
imo
panis
ipse
est
Christus,
certe
verius
dicere
licebit
Christum
esse
corpus
suum:
a
quo
non
minus
abhorret
pietas
quam
communis
sensus.
Quod
si
attollere
sursum
corda
non
pigeat,
tam
integro
Christo
quam
distincte
carne
eius
et
sanguine
vescemur.
Et
sane
dum
Christus
ad
corpus
suum
comedendum,
et
ad
bibendum
suum
sanguinem
nos
invitat,
non
eliciendus
est
e
coelo,
vel
cogendus
ut
se
coram
sistat
pluribus
locis
ad
ingerendum
corpus
suum
et
sanguinem
ori
nostro:
quia
abunde
sufficere
debet
sacrum
illud
vinculum
nostrae
cum
ipso
coniunctionis,
dum
arcana
spiritus
virtute
in
unum
corpus
cum
ipso
coalescimus.
Ita
Augustino
assentior,
in
pane
accipi
quod
pependit
in
cruce.
A
delirio
tamen
Heshusii
et
similium
prorsus
abhorreo
:
Non
accipi,
nisi
in
os
carnale
ingeratur.
Nec
vero
κοινωνία,
de
qua
concionatur
Paulus,
localem
praesentiam
flagitat.
Nisi
forte
Paulus,
quum
docet
nos
vocatos
εἱς
κοινωνίαν
Christi
(1
Cor.
1,
9),
vel
de
nihilo
ita
loquitur,
vel
Christum
sistit
localiter
quocunque
evangelium
perfertur.
Nec
tolerabilis
est
huius
blateronis
improbitas,
me
nomen
illud
κοινωνιας
restringere
tantum
ad
societatem
quae
nobis
est
cum
Christo,
quoad
perceptionem
beneficiorum
eius.
Quod
tamen
antequam
penitus
excutio,
videndum
est
quam
argute
nos
eludat.
Ubi
enim
sacrificio
vescentes
Paulus
dicit
fieri
κοινωνοὺς
altaris
(1
Cor.
9,
13),
causam
adducit
bonus
hic
interpres:
Quia
scilicet
quisque
partem
ex
altari
accipiat,
[pag.
28]
atque
inde
concludit
falsam
esse
meam
interpretationem.
Nempe
quam
turbulento
suo
cerebro
confinxit:
quando
a
me
communicatio
statuitur,
non
solum
cum
fructu
mortis
Christi,
sed
cum
eius
corpore
in
salutem
nostram
oblato.
Verum
haec
quoque
interpretatio,
quam
velut
diversam
refutat,
ab
eo
refellitur,
quod
excludat
praesentiam
Christi
in
coena.
Hic
attente
observent
lectores
quod
praesentiae
genus
imaginetur,
cui
tam
mordicus
affixus
est,
ut
quam
habuit
Ioannes
Baptista
cum
Christo
communicationem
pro
nihilo
fere
ducat,
modo
obtineat
deglutitum
fuisse
a
Iuda
Christi
corpus.
Quaero
tamen
ab
hoc
reverendo
doctore:
si
participes
altaris
sunt
qui
sacrificium
in
partes
dividunt,
quomodo
se
excusabit
a
laniena
dum
partes
singulis
distribuit?
Si
aliam
mentem
sibi
fuisse
excipit,
sua
igitur
verba
corrigat.
Certe
ex
hac
arce,
in
qua
praesidium
omne
suum
locaverat,
depulsus
est:
Me
nihil
relinquere
in
coena
praeter
ius
rei
absentis,
quum
ubique
asseram
praesentem
in
spiritus
virtute
exhibitionem
rei,
loco
absentis.
Verum
nisi
barbarae
manducationi
subscribam,
qua
Christum
vult
ore
deglutiri,
implacabili
furore
ad
conviciandum
semper
feretur.
Yerbo
quidem
negat
de
modo
praesentiae
se
inquirere,
|