6:477
REFORMANDAE
ECCLESIAE.
infelicem
animam,
quod
OB,
oculos,
aures,
pedes
habent,
quam
ad
corrigendam,
quod
non
loquuntur,
neque
vident,
neque
audiunt,
neque
ambulant.
Item,
hoc
fieri,
et
quodammodo
extorqueri
figura
illa
membrorum,
ut
animus
in
corpore
vivens
arbitretur
sentire
corpus,
quod
suo
simillimum
videt.
In
reliquiis1)
vero
incredibile
dictu
est,
quamr
impudenter
illusum
mundo
fuerit.
Possum
tria
Christi
praeputia
nominare,
similiter
clavos
quatuordecim,
qui
pro
illis
tribus
ostentantur,
quibus
affixus
cruci
fuit;
tres
tunicas,
pro
illa
inconsutili
super
quam
milites
iecerunt
sortem;
duos
titulos
cruci
impositos
;
tres
mucrones
lanceae,
qua
pectus
Christi
sauciatum
fuit;
lintea
circiter
quiDque,
quibus
corpus
eius
in
sepulcro
fuit
obvolutum.
Monstratur
praeterea
[pag.
38]
tota
sacrae
coenae
supellex:
et
infinitae
eius
generis
ineptiae.
Nullus
est
sanctus
aliquantum
celebris,
cui
non
affinxerint
duo
aut
tria
corpora.
Possum
locum
nominare,
ubi
pumex
pro
cerebro
Petri
magno
in
honore
fuit
habitus.
Et
pudore
impedior,
quominus
alia
foediora
referam.
Quamobrem
immerito
accusamur,
quod
talibus
inquinamentis
purgare
studuerimus
Dei
ecclesiam.
Hoc
deinde
nomine
circa
Dei
cultum
adversarii
nos
accusant,
quod
omissis
inanibus,
nec
minus
ineptis,
et
tantum
ad
hypocrisin
compositis,
simplicius
Deum
colimus.
Nam
in
spirituali
Dei
cultu
nihil
fuisse
a
nobis
diminutum,
res
ipsa
testis
est.
Quin
potius,
quum
magna
ex
parte
obsolevisset,
quasi
postliminio
eum
restituimus.
Nunc
videamus,
an
iure
nobis
succenseant.
Quod
ad
doctrinam
spectat,
dico
hic
nos
communem
habere
causam
cum
prophetis.
Nam
secundum
idololatriam,
nihil
est^quod
acerbius
in
populo
suo
exagitent,
quam
quod
Dei
cultum
in
externo
apparatu,
falsa
opinione,
collocabat.
Quid
autem
in
summa
pronunciant?
Deum
non
morari,
nec
pensi
habere
caeremonias,
si
in
se
tantum
aestimentur:
fidem
et
veritatem
cordis
respicere:
caeremonias
neque
mandasse
alio
fine,
neque
approbare,
nisi
ut
fidei
sint,
ac
invocationis
purae,
laudumque
exercitia.
Plena
sunt
his
contestationibus
prophetarum
omnium
scripta.
Nec
ulla
res
alia
fuit,
sicuti
dixi,
in
qua
magis
laboraverint.
Hac
porro
caecitate
magis
quam
unquam
captum
fuisse
[pag.
39]
mundum,
quum
nostri
homines
prodierunt,
negari,
nisi
impudenter,
non
potest.
Erant
igitur
necessario
propheticis
illis
obiurgationibus
urgendi
homines,
et
ab
illa
insania
quasi
violenter
abstrahendi,
ne
amplius
nudis
caeremoniis,
tanquam
ludicris
puerilibus
Deo
satisfieri
crederent.
Urgenda
similiter
erat
illa
de
spirituali
Dei
cultu
doctrina
quae
ex
hominum
memoria
evanuerat.
Quorum
utrumque
fide-
1)
In
reliquiis
:
sic
reponimus
cum
Gallo,
flagitante
sensu.
Latini
libri
omnes:
In
reliquis.
|