40:476
Id
quoque
per
similitudinem
dictum
est.
Sed
paulo
post
levare
manum
aliter
non
potest
accipi,
quam
pro
iurare
catachresticws,
ut
dixi:
sed
tamen
ut
nulla
sit
absurditas.
Levavi
ergo
manum
ad
semen
domus
Iacob,
dicendo,
Ego
Iehovah
Deus
vester.
Videmus
ergo
Deum
levasse
manum,
ut
sanciret
apud
populum
foedus
quod
pepigerat.
Nam
ubi
pronuntiat
se
esse
ipsorum
Deum
adstringit
eos
sibi,
et
vendicat
sibi
in
populum
peculiarem:
ita
pactum
suum
confirmat.
Sed
extulerat
simul
manum
vel
brachium
tot
miraculis,
quae
edidit
in
liberando
populo.
Dicit,
die
illa
extuli
manum
meam
ipsis,
vel
erga
ipsos,
ut
educerem.
Iterum
levare
manum
refertur
ad
ipsam
Dei
potentiam,
quod
scilicet
extento
brachio
ipsos
eduxerit
ab
illa
misera
servitute.
Quum
ergo
ita
manum
extulit,
sibi
eos
acquisivit,
ut
non
amplius
essent
liberi,
sed
essent
quasi
eius
peculium.
Postea
adiungit
alia
beneficia,
quod
non
tantum
ipsos
eripuerit
e
tyrannide
Pharaonis,
sed
adduxerit
in
terram
fluentem
lacte
et
melle,
quam
prospexerat
ipsis.
Videmus
ut
breviter
amplificet
Deus
illud
insigne
beneficium,
quo
populum
suum
dignatus
fuerat.
Neque
enim
tantum
fuit
eius
redemptor,
sed
prospexit
illi
ubi
habitaret,
non
tantum
commode,
sed
ubi
afflueret
omnis
copia.
Nam
loquutio
haec
passim
trita
est
apud
Mosen.
In
illo
igitur
eodem
die
quo
eduxi
eos
ex
Aegypto,
simul
adduxi
in
terram
quae
est
desiderium
prae
cunctis
terris,
hoc
est,
quae
desiderabilis
est,
et
excellit
omnibus
delitiis
supra
omnes
terras.
Verum
quidem
est,
alias
regiones
fuisse
non
minus
foecundas:
sed
Deus
ubi
ita
extollit
terram
Chanaan
considerat
eam
vestitam
et
ornatam
suis
dotibus.
Atqui
nulla
erat
sub
coelo
regio,
quae
posset
conferri
terrae
Chanaan
una
in
re,
quod
scilicet
Deus
eam
sibi
elegerat
quasi
domicilium
terrestre.
Quum
ergo
terra
Chanaan
excelluerit
supra
omnes
alias,
hoc
respectu,
merito
vocatur
desiderium
omnium
terrarum,
vel
desiderabilis
prae
terris
omnibus.
Nunc
sequitur
alterum
membrum,
quod
scilicet
Deus
instituerit
Iudaeos
ad
pietatem,
et
retraxerit
ab
omnibus
idololatriis
quibus
fuerant
dediti.
Praecessit
igitur
doctrina
quae
rectam
salutis
viam
ipsis
ostenderet,
et
ipsos
revocaret
a
superstitionibus.
Summa
est,
Deum
ubi
populum
illum
acquisivit,
simul
etiam
dedisse
pie
vivendi
regulam,
ne
huc
et
illuc
diverteret,
sed
haberet
scopum,
ad
quem
posset
dirigere
totum
vitae
suae
cursum.
Dixi
igitur
illis,
quisque.
Videtur
hoc
esse
magis
emphaticum,
quam
si
omnes
promiscue
et
generaliter
fuisset
alloquutus:
sed
debuit
familiaris
haec
invitatio
magis
penetrare
in
eorum
animos
quum
diceret
quisque,
ad
verbum
est
vir,
sed
perinde
est
ac
si
diceret,
quisque
vestrum
abiiciat
suas
abominationes,
et
ne
amplius
se
polluat
in
idolis
Aegypti.
Ubi
ergo
Deus
ita
sibi
eos
addixit,
simul
ostendit
|