40:475
475
PRAELECTIONES
476
phetas
eiusmodi
obiurgatio.
Dicit
igitur
Deus,
ex
quo
elegit
semen
Israel,
se
expertum
fuisse
quanta
esset
tum
improbitas,
tum
pervicacia
illius
populi.
Nam
dicit
non
errore
vel
inscitia
fuisse
abstractos,
sed
quia
noluerint
audire,
quum
scilicet
illos
satis
superque
admonuerit
quid
opus
esset
factu.
Tria
igitur
hic
notanda
sunt,
nempe
populum
illum
obstrictum
fuisse
Deo,
quod
gratis
esset
adoptatus.
Deus
enim
hic
gratuitam
suam
electionem
commendat
una
cum
singularibus
beneficiis,
quibus
dignatus
fuerat
populum
illum,
hoc
unum
est.
Alterum
vero,
quod
non
tantum
eos
semel
assumpserit,
sed
ostenderit
quid
rectum
esset,
ut
errare
non
possent
nisi
scientes
et
volentes,
hoc
est
secundum:
inde
tertium
colligit,
fuisse
igitur
data
opera
rebelles,
quia
noluerint
audire.
Nam
si
relicti
fuissent
quasi
in
bivio,
erat
excusabilis
eorum
error,
si
deflexissent
ad
sinistram
relicta
dextra.
Verum
ubi
Deus
lege
sua
ita
praelucet,
vel
ad
scopum
usque
eos
dirigere
paratus
sit,
ipsi
autem
alio
se
convertant,
hinc
palam
detegitur
eorum
pervicacia
et
rebellio.
Haec
summa
est
Nunc
quantum
ad
verba
spectat,
dicit
se
elegisse
Israelem.
Electio
autem,
ut
iam
breviter
attigi,
opponitur
omnibus
meritis.
Nam
si
quid
repertum
fuisset
in
populo
illo,
cur
praeferendus
esset
reliquis,
improprie
hic
Deus
assereret
se
elegisse.
Sed
quum
par
esset
omnium
conditio,
sicuti
Moses
in
cantico
suo
dicit,
locus
fuit
Dei
gratiae,
dum
illos
sponte
ab
aliis
segregavit.
Erant
enim
ex
aliorum
numero:
nec
ullum
discrimen
Deus
in
ipsis
reperit.
Videmus
ergo
sanctius
fuisse
Deo
obstrictos,
quando
ita
eos
sibi
gratis
devinxerat.
Iam
adiungit
se
levasse
manum
ad
semen
Iacob.
Levatio
manus
hic
varie
accipi
videtur.
Nam
quum
esset
solennis
iurandi
ritus,
aliquando
Deus
dicitur
levare
manum,
ubi
iurat.
Est
quidem
illud
durum,
quia
levatio
manus
in
Deum
non
competit.
Levamus
enim
manus
sursum,
ac
si
advocaremus
Deum
testem.
Deus
autem
per
se
ipsum
iurat,
nec
potest
etiam
supra
se
ipsum
assurgere.
Sed
scimus
eum
mutuari
loquendi
formas
ex
communi
hominum
more:
ideo
nihil
absurdi
est
in
hac
loquutione,
quod
levaverit
manum,,
id
est
iuraverit.
Ergo
si
ita
exponere
libeat,
fuit
haec
confirmatio
foederis,
quum
Deus
interposito
iureiurando
pollicitus
est
se
fore
Deum
Israelis.
Sed
quia
paulo
post
adiungit
se
fuisse
cognitum,
quod
refertur
ad
beneficia
quae
contulit
in
populum
illum,
non
male
conveniet
alter
sensus.
Et
certe
notatur
experimentalis
cognitio
quum
Deus
re
ipsa
probavit
se
veracem
esse:
deinde
illustravit
suam
potentiam
in
servando
populo.
Ideo
dixi
levare
manum
varie
accipi
in
hoc
capite,
quia
si
coniunctim
legimus
duo
haec
membra,
levavi
manum
ad
semen
domus
Iacoba
et
cognitus
fui
illis,
certe
levatio
manus
tantundem
valebit
atque
ostensio
potentiae.
|