[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


40:475  475  PRAELECTIONES  476  phetas  eiusmodi  obiurgatio.  Dicit  igitur  Deus,  ex  quo  elegit  semen  Israel,  se  expertum  fuisse  quanta  esset  tum  improbitas,  tum  pervicacia  illius  populi.  Nam  dicit  non  errore  vel  inscitia  fuisse  abstractos,  sed  quia  noluerint  audire,  quum  scilicet  illos  satis  superque  admonuerit  quid  opus  esset  factu.  Tria  igitur  hic  notanda  sunt,  nempe  populum  illum  obstrictum  fuisse  Deo,  quod  gratis  esset  adoptatus.  Deus  enim  hic  gratuitam  suam  electionem  commendat  una  cum  singularibus  beneficiis,  quibus  dignatus  fuerat  populum  illum,  hoc  unum  est.  Alterum  vero,  quod  non  tantum  eos  semel  assumpserit,  sed  ostenderit  quid  rectum  esset,  ut  errare  non  possent  nisi  scientes  et  volentes,  hoc  est  secundum:  inde  tertium  colligit,  fuisse  igitur  data  opera  rebelles,  quia  noluerint  audire.  Nam  si  relicti  fuissent  quasi  in  bivio,  erat  excusabilis  eorum  error,  si  deflexissent  ad  sinistram  relicta  dextra.  Verum  ubi  Deus  lege  sua  ita  praelucet,  vel  ad  scopum  usque  eos  dirigere  paratus  sit,  ipsi  autem  alio  se  convertant,  hinc  palam  detegitur  eorum  pervicacia  et  rebellio.  Haec  summa  est  Nunc  quantum  ad  verba  spectat,  dicit  se  elegisse  Israelem.  Electio  autem,  ut  iam  breviter  attigi,  opponitur  omnibus  meritis.  Nam  si  quid  repertum  fuisset  in  populo  illo,  cur  praeferendus  esset  reliquis,  improprie  hic  Deus  assereret  se  elegisse.  Sed  quum  par  esset  omnium  conditio,  sicuti  Moses  in  cantico  suo  dicit,  locus  fuit  Dei  gratiae,  dum  illos  sponte  ab  aliis  segregavit.  Erant  enim  ex  aliorum  numero:  nec  ullum  discrimen  Deus  in  ipsis  reperit.  Videmus  ergo  sanctius  fuisse  Deo  obstrictos,  quando  ita  eos  sibi  gratis  devinxerat.  Iam  adiungit  se  levasse  manum  ad  semen  Iacob.  Levatio  manus  hic  varie  accipi  videtur.  Nam  quum  esset  solennis  iurandi  ritus,  aliquando  Deus  dicitur  levare  manum,  ubi  iurat.  Est  quidem  illud  durum,  quia  levatio  manus  in  Deum  non  competit.  Levamus  enim  manus  sursum,  ac  si  advocaremus  Deum  testem.  Deus  autem  per  se  ipsum  iurat,  nec  potest  etiam  supra  se  ipsum  assurgere.  Sed  scimus  eum  mutuari  loquendi  formas  ex  communi  hominum  more:  ideo  nihil  absurdi  est  in  hac  loquutione,  quod  levaverit  manum,,  id  est  iuraverit.  Ergo  si  ita  exponere  libeat,  fuit  haec  confirmatio  foederis,  quum  Deus  interposito  iureiurando  pollicitus  est  se  fore  Deum  Israelis.  Sed  quia  paulo  post  adiungit  se  fuisse  cognitum,  quod  refertur  ad  beneficia  quae  contulit  in  populum  illum,  non  male  conveniet  alter  sensus.  Et  certe  notatur  experimentalis  cognitio  quum  Deus  re  ipsa  probavit  se  veracem  esse:  deinde  illustravit  suam  potentiam  in  servando  populo.  Ideo  dixi  levare  manum  varie  accipi  in  hoc  capite,  quia  si  coniunctim  legimus  duo  haec  membra,  levavi  manum  ad  semen  domus  Iacoba  et  cognitus  fui  illis,  certe  levatio  manus  tantundem  valebit  atque  ostensio  potentiae.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci