9:474
Ab
hac
suspicione
quo
se
purget,
dicit
non
tantum
proprie,
vere
et
realiter,
sed
etiam
definitive,
panem
esse
corpus.
Si
respondeam,
me
mirari
quid
haec
sibi
velint
pugnantia
inter
se
portenta,
clypeum
Aiacis,
cui
iam
boni
illi
Luperci
sodales
assueverunt,
opponet,
rationem
esse
fidei
inimicam.
In
quo
facile
assentior,
si
ipse
animal
est
rationale.
Sed
quum
tres
rationis
gradus
considerandi
sint,
praecipiti
insania
omnes
uno
saltu
transvolat.
Nobis
ingenita
est
naturaliter
ratio,
quae
sine
Dei
iniuria
damnari
non
potest:
sed
ea
suos
habet
fines,
quos
si
exsuperat,
evanescit.
Cuius
rei
triste
documentum
est
in
lapsu
Adae.
Altera
ratio
vitiosa
est,
praesertim
in
natura
corrupta:
dum
mortalis
homo
res
divinas,
quas
suspicere
debuerat,
suo
iudicio
vult
subiicere.
Haec
ratio
mentis
est
ebrietas,
vel
dulcis
insania,
cui
aeternum
est
dissidium
cum
obedientia
fidei:
quando
nobis
stultescere
apud
nos
necesse
est,
ut
incipiamus
Deo
sapere.
Ergo
a
coelestibus
mysteriis
facessat
haec
ratio,
quae
nihil
aliud
est
quam
mera
fatuitas:
arrogantia
voro
comite
usque
ad
insaniam
transscendit.
Tertia
autem
ratio
est,
quam
et
spiritus
Dei
et
scriptura
nobis
dictat.
Omni
autem
proiecto
discrimine,
Heshusius
sub
praetextu
humanae
rationis
secure
damnat
quidquid
phrenetico
mentis
suae
somnio
adversum
est.
[pag.
23]
Exprobrat
rationi
nos
plus
deferre
quam
Dei
verbo.
Quid,
si
nullam
rationem
adducimus,
nisi
ex
verbo
Dei
sumptam
et
in
eo
fundatam?
Ostendat
nos
in
Dei
mysteriis
profano
more
philosophari,
coeleste
regnum
metiri
nostro
sensu,
spiritus
bancti
oracula
subiicere
carnis
iudicio,
non
admittere
nisi
quod
prudentiae
nostrae
arridet.
Atqui
longe
aliter
res
habet.
Quid
enim
rationi
humanae
magis
repugnat,
quam
animas
creatione
immortales
vitam
mutuari
a
carne
mortali?
Hoc
asserimus.
Quid
terrenae
prudentiae
minus
con
sen
taneum,
quam
carnem
Christi
vim
suam
vivificam
e
coelo
ad
nos
usque
diffundere?
Quid
magis
alienum
a
nostro
sensu,
quam
panem
corruptibilem
et
caducum
spiritualis
vitae
indubium
esse
pignus?
Quid
magis
a
philosophia
remotum,
quam
filium
Dei,
qui
secundum
humanam
naturam
in
coelo
est,
sic
habitare
in
nobis,
ut
quidquid
ei
a
patre
datum
est,
nobis
sit
commune,
adeoque
ut
immortalitas,
qua
donata
est
^ius
caro,
nostra
sit?
Haec
omnia
clare
testamur:
o
uum
Heshusius
non
nisi
suum
delirium
urgea.1.
Carnem
Christi
comedi
ab
incredulis,
nec
tamen
esse
vivificam.
Quod
si
nulla
ab
eo
creditur
esse
ratio
extra
philosophiam,
ex
brevi
syllogismo
discat:
Quisquis
analogiam
signi
et
rei
signatae
non
observat,
animal
est
immundum,
ungulam
non
findens.
Qui
panem
asserit
vere
et
proprie
esse
Christi
corpus,
analogiam
signi
et
rei
signatae
evertit:
Ergo
qui
asserit
panem
esse
proprie
corpus,
animal
est
immundum,
non
findens
ungulam.
|