5:474  duntaxat,  sed  totius  summae  religionis  omniumque  partium,  quamdiu  pontificii  evehendo  regno  suo  intenti  deprimere  Christi  regnum  studebunt.  Christusne  an  pontifex  romanus  supremum  caput  ecclesiae,  summus  princeps,  sapientia,  iustitia  spesque  unica  salutis  haberi  debeat,  id  caput  est  omnium  controversiarum.  Hoc  enim  constituto,  Christo  deferendum  esse  quem  dicimus  honorem,  quaecunque  hodie  inter  partes  controversiae  sunt  non  magna  difficultate  componentur.  Nam  quod  unum  a  protestantibus  quaeritur,  omnes  verbo  et  spiritui  Christi  se  subiicient,  Christi  legibus  leges  pontificis  omniumque  hominum  posthabebunt,  totam  salutis  fiduciam  in  merito  Christi,  nullis  vero  aut  humanis  aut  angelicis  operibus  habebunt  repositam.  Qui  vero  ita  sunt  affecti  et  comparati,  quum  Christo  sint  insiti,  ut  in  eo  vivant  et  ipse  in  illis,  bonis  operibus  fideliter  studebunt  atque  incumbent,  carnem  cum  morbis  et  concupiscentiis  malis  crucifigent,  se  suaque  omnia  Dei  gloriae  et  proximorum  saluti  consecrabunt.  Deinde  quia  omnia  referent  in  Christum,  facile  de  eo  quoque  conveniet,  tum  doctrinam,  tum  caeremonias  omnes  ita  in  ecclesiis  oportere  administrari,  utt  omnis  operum  et  propriae  dignitatis  fiducia  aboleatur  ac  intereat,  spes  omnis  avertatur  a  creaturis,  viva  autem  in  Christum  fides  erigatur,  augescat  et  stabiliatur:  denique  nec  grave  erit  et  disciplinam  ecclesiae  consentaneam  restituere,  tam  in  ministris  quam  in  plebe.  Nemo  enim  non  videbit  et  qualibus  ministris  ecclesia  et  quali  ministri  ipsi  tum  inter  se  ordine  ac  disciplina,  tum  erga  alios  functione  et  vitae  exemplo  opus  habeant.  Ad  haec  quae  in  plebe  censura  sit  exercenda,  minime  obscurum  erit.  .  Exerceri  vero  non  aegre  ferent,  in  quibus  regnabit  spiritus  mansuetudinis,  modestiae,  pacis  ac  tolerantiae.  Ita  nec  de  doctrina  nec  de  vero  sacramentorum  usu  aliisque  caeremoniis,  nec  de  disciplina  ulla  erit  difficultas,  quin  pulchre  et  placide  ecclesiae  inter  [fol.  12]  se  coeant  et  pacem  Christi  inter  se  ad  plenum  constituant  ac  confirment,  ubicunque  persuasum  erit,  Christum  pro  summo  capite,  principe,  gubernatore  servatoreque  unico  colendum  et  adorandum.  Quis  enim  contendat  ex  iis  qui  Christo  omnia  tribuunt,  ut  ulla  doctrina  verbo  Dei  praeferatur,  ut  eucharistia  aliaque  sacramenta  aliter,  vel  in  alium  finem,  quam  Dominus  ipse  praescripsit,  apostoli  tradiderunt,  ecclesiae  ab  initio  receperunt,  administrentur?  Quis  non  tales  ecclesiis  praefici  velit  ministros,  quales  a  spiritu  sancto  requiruntur  ac  describuntur?  Quis  non  talem  eos  inter  se  ordinem  ac  disciplinam  tenere  cupiat,  qualem  apostolicae  literae  observari  iubent?  Et  quando  Christus  ipse  et  apostoli  sanctum  connubium  a  sacro  ministerio  non  disiunxerunt,  quis  verae  puritatis  amator  non  malit  unius  uxoris  maritos,  quam  ad  stupra,  scortationem  et  immaniora