37:474
Ieremias
quum
dicit
sermonem
Iehovae
sibi
fuisse
datum.
Prius
dixerat
verba,
vel
sermones
Ieremiae
filii
Helkiae:
poterat
quispiam
excipere,
imo
unus
quilibet
e
populo,
Quorsum
te
ipsum
ingeris?
quasi
vero
audiendus
sit
quispiam
mortalium
:
atqui
Deus
hoc
sibi
uni
vendicat.
Ergo
hic
Ieremias
quasi
per
modum
correctionis
subiicit
suos
esse
sermones,
non
quorum
ipse
sit
autor,
sed
minister
duntaxat.
Dicit
igitur
se
tantum
exsequi
quod
Deus
mandavit,
quia
fuerit
discipulus
ipsius
Dei,
antequam
doctoris
partes
sibi
sumeret.
Quantum
attinet
ad
initium,
et
finem
temporis,
causa
breviter
ostensa
fuit,
cur
dicat
se
fuisse
electum
prophetam
anno
13.
Iosiae,
et
se
perfunctum
fuisse
hoc
officio
usque
ad
undecimum
annum
Zedechiae.
Quod
autem
vocatur
Iosias
filius
Arnon,
dubium
est
an
vere
et
proprie
fuerit
filius
Arnon
Iosias.
Anno
enim
vicesimo
secundo
regnare
coepit
Arnon:
duobus
tantum
annis
regnavit,
Iosias
successit
in
eius
locum
natus
annos
octo.
Si
numeremus
praecise
annos,
et
genitus
fuerit
Iosias
anno
16,
hoc
videbitur
esse
absurdum,
quod
scilicet
Arnon
fuerit
pater
ante
annum
decimum
sextum.
Nam
oportuit
genitum
esse
anno
decimo
quinto.
Neque
enim
nasci
potuit,
nisi
post
menses
novem.
Ergo
decimo
quinto
genitus
fuisset
Iosias.
Hinc
colligitur
probabiliter,
filium
fuisse
lege,
non
autem
natura,
quemadmodum
postea
vocatur
Zedechias
filius
Iosiae,
quia
fuit
eius
successor,
quum
nepos
esset
ex
fratre,
ut
multi
existimant.
Sed
hoc
passim
satis
tritum
est,
vocari
regum
filios,
qui
successerunt
in
eorum
locum,
et
qui
erant
filii
ipsa
lege,
non
autem,
quemadmodum
dixi,
natura.
Nunc
sequitur,
4.
Et
fuit
sermo
Iehovae
ad
me
dicendo.
5.
Antequam
for
mar
em
te
in
utero
novi
te,
et
antequam
egressus
esses
e
vulva
sanctificavi
te,
Prophetam
in
gentibus
constitui
te.
Hic
fusius
prosequitur
Ieremias
quod
nuper
attigerat,
nempe
se
vocatum
fuisse
divinitus,
quia
aliter
temere
se
ingessisset.
Neque
enim
quisquam
usurpat
sibi
honorem,
ut
dicit
Apostolus:
sed
sola
Dei
vocatio
prophetas
et
doctores
in
sublime
erigit.
Ut
ergo
sibi
attentionem
conciliet
Ieremias,
pronuntiat
se
vocatum
fuisse
ad
munus
propheticum,
idque
clara
voce
Dei.
Hoc
consilio
dicit
sermonem
fuisse
datum:
Antequam
formarem
te
in
utero
novi
te.
Inducit
Deum
loquentem,
ut
sermo
sit
magis
emphaticus,
hoc
est,
ut
plus
habeat
ponderis
ac
vehementiae.
Nam
si
simpliciter
narraret
in
sua
persona
se
fuisse
Dei
voce
creatum
prophetam,
hoc
non
ita
afficeret
animos
auditorum,
sed
ubi
producit
loquentem
Deum,
necesse
est
in
hac
loquendi
forma
plus
esse
gravitatis
et
vehementiae.
Hic
praetereo
quod
posset
copiose
tractari,
nempe
vocationem
|