8:472
principes,
a
piis
doctoribus
monendos
hortandosque
esse
fateor:
et
medicorum
instar
vim
ultimam
non
adhibeant
nisi
desperatis
morbis:
sed
a
dissoluta
mollitie,
quae
nihil
aliud
est
quam
mali
fomentum,
multum
differt
lenis
humanaque
medendi
ratio.
Adducunt
etiam
quaedam
scripturae
testimonia.
In
quibus
unum
videtur
habere
aliquid
coloris.
Sinite,
inquit
Christus
(Matth,
lo,
29),
zizania
cum
tritico
crescere,
ne
simul
evellatur
et
triticum.
Si
praecise
nobiscum
agunt
ex
verborum
formula,
non
tantum
prohibentur
magistratus
ab
usu
gladii,
sed
omnem
disciplinam
e
medio
tolli
oportet.
Excommunicatio
purgandae
ecclesiae
optimum
est
remedium:
atqui
locum
non
habebit,
&i
zizania
attingere
fas
non
est.
Adde
quod
non
tantum
de
perversis
dogmatibus
illic
Dominus
agit,
sed
quascunque
corruptelas
ad
vitiandum
bonum
semen
spargit
Satan
in
genere
designat.
Facessant
igitur
leges
et
iudicia,l)
si
relinqui
zizania
oportet
usque
ad
messem.
Atqui
sanis
lectoribus
minime
ambiguum
est
Christi
consilium.
Quemadmodum
enim
alibi
ecclesiam
areae
similem
facit,
in
qua
paleae
permixtum
est
triticum,
et
sagenae
in
quam
pariter
boni
et
mali
pisces
aggregantur:
ita
nunc
agro
eam
comparat,
qui
lolium
una
cum
bona
semente
ferre
et
alere
cogitur
[pag.
24].
Inde
enim
zeli
intemperies
nimis
acribus
ingeniis,
quod
indignum
esse
putant
sordibus
inquinari
Dei
sanctuarium:
sponsam
Christi,
quam
sanguine
suo
mundavit,
et
in
qua
lucere
Dei
gloria
debet,
foedis
maculis
esse
aspersam.
Atqui
Dominus
ut
nos
humiliet,
ut
probet
nostram
constantiam,
ut
nos
ad
cavendum
sollicitet,
ecclesiam
suam
multis
vitiis
esse
obnoxiam
patitur.
Atque
hinc
fit
ut
malos
cum
gemitu
ferre
in
suo
gremio
cogatur,
quos
fugare
non
potest.
Est
quidem
illud
verum,
simul
ac
cum
evangelio
suo
prodit
Christus,
ventilabro
paleas
a
tritico
discernere:
sed
hoc
ita
facere
incipit,
ut
plena
purgatio
ad
diem
ultimum
differatur,
quo
segregabit
agnos
ab
hoedis.
Non
igitur
quemlibet
rigorem
cessare
Christus
iubet,
sed
toleranda
esse
mala
admonet
quae
sine
pernicie
corrigi
nequeunt.
Et
certe
quamlibet
sedulo
et
animose
quisque
pro
suo
officio
eradicandis
vitiis
incumbat,
nunquam
eousque
proficiet
severitas
quin
multae
vitiorum
reliquiae
maneant.
Gamalielis
autoritas
perperam
ab
illis
adducitur.
Suadet
Gamaliel
(Act.
5,
34)
ut
quiescant
scribae,
quia
si
ex
hominibus
est
doctrina
sponte
diffluet:
sin
ex
Deo,
nunquam
poterit
dissolvi.
Nam
id
imperite
dictum
esse
facile
inde
patet,
quod
non
modo
pessumdat
omnem
politicum
ordinem,
sed
ecclesiae
quoque
disciplinam
enervat.
Et
certe
habenda
erat
personae
ratio.
Nam
Gamaliel
ambigens
quid
rectum
sit,
quasi
caecus
in
tenebris
1)
Add.
et
police.
|