5:472
obedientiae
iugo
non
reformatum
summum
pontificem,
sed
nullum,
non
remotos
abusus
a
sede
apostolica,
sed
sedem
ipsam
destructam
[fol.
9]
velle.
Summum
quidem
pontificem
vel
principem
sacerdotum
vocari
sacri
canones
vetant,
nec
aliud
concedunt
romano
episcopo,
quam
ut
vocetur
primae
sedis
episcopus.
Nimirum
sancti
viri
qui
Tioc
sanciebant
usu
ipso
edocti
erant,
non
posse
unum
hominem
tanto
oneri
parem
esse
ut
totius
ecclesiae
vel
gubernationem,
vel
praefecturam,
vel
inspectionem
sibi
sumeret.
Sed
utinam
vel
Romae
vel
Eugubii
esset
qui
omnium
ecclesiarum
paternam
pastoralemque
curam
ac
sollicitudinem
quum
paulo
susciperet,
simul
ac
sustineret.
1)
Nam
qui
sic
foret
comparatus
ut
potestate
sua
in
aedificationem,
non
ruinam
uteretur,
ita
reliquis
episcopis
ad
implendam
suam
functionem
adiumento,
non
impedimento
esset
:
tunc
certe
re
ipsa
declararent
protestantes,
se
non
cupere
nullum
pontificem
sed
magis
reformatum,
ac
vere
summum,
qui
nunc
omnino
nullus
est;
sedem
apostolicam
se
cupere
non
destructam,
sed
bene
restitutam,
quae
mille
inquinamentis
conspurcata
et
profanata,
a
sanctis
apostolis
ad
Satanam
translata
est.
Idque
adeo
iam
patefactum
mundo
esset,
si
tyrannis
romana,
quae
solis
tenebris
fundata
est
et
firmata,
non
obstaret,
quominus
pii
conventus
aliquoties
iam
a
protestantibus
habiti
in
luce
atque
oculis
hominum
versarentur.
Contra
vero
si
excutere
liceret,
quae
pontificii
conventicula
his
viginti
annis
aut
amplius
ad
opprimendum
evangelium
habuerunt,
non
esset
obscurum
quam
reformationem
vel
cogitent
vel
ferre
queant.
Neque
tamen
sic
latent
eorum
nequitiae,
quin
palam
sit
gravibus
ac
sanis,
eos
non
aliquem
vel
summum
vel
infimum
episcopatum
appetere,
sed
everso
sublatoque
episcopali
munere
sub
eius
nomine
tyrannidem
prorsus
antichristianam
stabilire.
Sedem
vero
apostolicam,
utrum
salvam
cupiant
nec
ne,
satis
claro
argumento
est,
quod
doctrinam
a
sanctis
apostolis
traditam
non
solum
ipsi
non
docent,
aut
docendam
saltem
curant,
sed
sceleratis
impiisque
mendaciis
miseras
hominum
mentes
dementant,
ac
conscientias
perdunt,
rectam
ac
salutarem
disciplinam
non
modo
nullam
exercent,
sed
innumeris
libidinum
exemplis
totum
mundum
corrumpunt.
Denique
non
aliam
habent
doctrinam,
nisi
qua
animas
in
exitium
praecipitent,
non
aliam
disciplinae
speciem,
nisi
tyrannicam
vel
potius
carnificum
saevitiam;
neque
his
maleficiis
contenti,
totis
animis
huc
incumbunt,
quo
vexentur,
exterminentur
denique,
e
medio
tollantur
quicunque
puriorem
Christi
doctrinam
legitimumque
ecclesiae
ordinem
vel
asserere
conantur,
vel
admittunt,
vel
defendunt,
vel
etiam
requirere
audent.
1)
Haec
satis
obscure
dicta
sunt
neque
affirmare
ausimus
textum
omni
ea
parte
sanum
esse.
|