6:471
DE
NECESSITATE
dam.
Scimus
quale
pastoris
examen
requirat
per
os
Pauli
spiritus
sanctus
(in
epistolis
ad
Timotlieum
et
Titum):
quale
etiam
veteres
patrum
sanctiones.
Hodie,
in
creandis
episcopis,
an
tale
aliquid
respicitur?
Imo
quotusquisque
eorum,
qui
ad
hunc
gradum
evehuntur,
saltem
mediocriter
iis
dotibus
praeditus
est,
sine
quibus
idonei
esse
ecclesiae
ministri
non
possunt?
Quem
ordinem
in
praeficiendis
ministris
[pag.
27]
apostoli
tenuerint,
videmus,
quem
sequuta
deinde
sit
vetus
ecclesia,
quem
denique
antiqui
canones
observari
praecipiant.
Hunc
si
hodie
sperni
et
reiici
conquerar,
nonne
iusta
erit
querela?
Quid
si,
omni
calcata
honestate,
promoveri
per
summum
dedecus
et
flagitium,
dicam?
Atqui
hoc
nemini
est
ignotum.
Aut
enim
condicto
pretio
emuntur
honores
ecclesiastici,
aut
vi
manuque
occupantur,
aut
conciliantur
nefariis
pactionibus,
aut
sordidis
obsequiis
comparantur.
Interdum
etiam
lenociniorum
et
eiusmodi
artium
sunt
mercedes.
1)
Denique
impudentius
multo
hic
luditur,
quam
in
ullis
unquam
profanis
possessionibus.
Atque
utinam
sic
vitiata
esset
ecclesiae
gubernatio
ut
qui
praesunt
sibi
tantum
peccarent
:
aut
saltem
aliis
non
nocerent,
nisi
malis
exemplis.
Verum
hoc
malum
reliqua
omnia
superat,
quod
saevissimam
tyrannidem
excercent:
et
quidem
in
animas.
Imo
quid
aliud
est
ecclesiae
potestas,
quae
hodie
iactatur,
quam
licentiosum,
et
sine
lege
modoque
in
animas
imperium,
quod
eas
miserrima
servitute
opprimat?
Potestatem
Christus
apostolis
permisit,
qualem
ante
prophetis
Deus
contulerat,
certis
finibus
inclusam
scilicet:
ut
legatione
pro
se
apud
homines
fungerentur.
Haec
porro
legationis
perpetua
lex
est,
ut
qui
mittitur,
quae
accepit
mandata,
fideliter
et
summa
religione
perferat.
Quod
etiam
nominatim
exprimitur
in
apostolis:
Ite,
docete
omnes
gentes,
quae
tradidi
vobis
(Matth.
23,
19;
Marc.
16,
15).
Item:
[pag.
28]
Praedicate,
non
quidlibet,
sed
evangelium.
De
successoribus
si
quaeritur,
qua
sint
praediti
potestate,
Petrus
eam
definit,
quum
omnes
qui
in
ecclesia
loquuntur,
iubet
eloquia
Dei
proferre
(1
Petr.
4,
ll).
At
nunc
qui
ecclesiae
rectores
haberi
volunt,
sibi
usurpant
hanc
licentiam,
ut
loquantur
quidquid
libuerit:
simulatque
loquuti
fuerint,
sine
ullo
examine
audiantur.
Excipient,
hanc
esse
calumniam.
Non
enim
aliud
sibi
iuris
sumunt,
quam
ut
autoritate
sua
sanciant,
quae
spiritus
sanctus
revelaverit.
Negabunt
ergo,
se
suis
commentis
aut
suae
libidini
subiicere
fidelium
conscientias,
sed
solis
spiritus
oraculis,
quae
sibi
revelata,
aliis,
addita
confirmatione,
promulgant.
Ingeniosus
praetextus
scilicet.
Quae
1)
Gallus
vertit:
ou
ce
sont
recompenses
de
bouteilliers
et
palefremers,
quelquefois
aussi
salaire
de
maquerelages.
|