48:47
47
IN
ACTA
APOSTOLORUM
48
32.
Hunc
Iesum.
Postquam
Davidis
testimonio
probavit
oportuisse
Christum
resurgere:
dicit
se
et
reliquos
collegas
huius
resurrectionis
oculatos
esse
testes.
Neque
enim
patitur
contextus
alio
trahi
excitandi
verbum.
Unde
sequitur
in
Iesu
Nazareno
impletum
fuisse
quod
David
de
Christo
praedixerat.
Postea
de
fructu
vel
effectu
disserit.
Illud
enim
priore
loco
demonstrandum
fuit,
Christum
vivere.
Alioqui
absurdum
et
incredibile
fuisset
eum
tanti
miraculi
esse
autorem.
Simul
tamen
admonet,
illum
non
sibi
privatim
resurrexisse,
sed
ut
effuso
spiritu
totam
ecclesiam
vitae
suae
participem
faceret.
33.
Dextera
igitur
Dei.
Dextera
hic
pro
manu
aut
virtute
capitur,
ut
passim
in
scriptura.
Vult
enim
dicere,
hoc
fuisse
memorabile
Dei
facinus,
quod
Christum
suum,
quem
homines
morte
exstinctum
putabant,
in
tantam
gloriae
celsitudinem
extulit.
Promissio
spiritus,
pro
spiritu
promisso.
Iam
enim
spiritum
prius
apostolis
saepius
promiserat.
Significat
ergo
Petrus,
Christum
praestandi
facultatem
a
Deo
patre
impetrasse.
Et
promissionem
diserte
exprimit,
ut
sciant
Iudaei
hoc
non
subito
contigisse,
sed
nunc
fidem
constitisse
prophetae
verbis,
quae
rem
ipsam
multo
ante
praecesserant.
Porro
quod
dicitur
a
p
a
t
r
e
impetrasse,
in
mediatoris
personam
competit.
Utrumque
enim
recte
dicitur,
quod
a
se
ipso
miserit
Christus
spiritum,
et
a
patre.
A
se
ipso
misit:
quia
aeternus
est
Deus.
A
patre:
quia
quatenus
homo
est,
a
patre
accipit
quod
in
nos
transfundat.
Prudenter
autem
pro
captu
rudium
loquitur
Petrus,
ne
quis
intempestivam
de
Christi
virtute
quaestionem
moveat.
Et
certe
quum
officium
Christi
sit,
nos
ad
patrem
dirigere,
haec
ad
usum
pietatis
aptissima
est
loquendi
forma,
quod
Christus
quasi
inter
Deum
et
nos
medius,
accepta
ex
patris
manu
dona
manu
sua
nobis
tradat.
Praeterea
hic
ordo
notandus
est,
quod
missum
a
Christo
spiritum
fuisse
dicit,
postquam
exaltatus
est.
Convenit
hoc
cum
illis
sententiis:
Nondum
spiritus
datus
erat,
quia
nondum
glorificatus
erat
Christus
(Ioan.
7,
39).
Item:
Nisi
abiero,
spiritus
non
veniet
(Ioan.
16,
7).
Non
quod
tunc
primum
coeperit
tradi
spiritus,
quo
praediti
fuerunt
sancti
patres
ab
initio
mundi:
sed
quia
luculentiorem
hanc
gratiae
abundantiam
distulit
eo
usque
Deus,
dum
Christum
in
regia
sede
collocasset:
quod
significat
effusio,
ut
paulo
ante
vidimus.
Nam
hoc
modo
vis
ac
fructus
mortis
et
resurrectionis
obsignatur:
et
simul
inde
agnoscimus
nihil
nos
iacturae
fecisse
quum
e
mundo
migravit:
quoniam
absens
corpore,
spiritus
sui
gratia
nobis
melius
adest.
34.
Neque
enim
David.
Tametsi
ab
ipso
effectu,
quem
oculis
cernebant,
colligere
promptum
erat,
datum
Christo
fuisse
principatum,
quo
tamen
plus
fidei
habeat
eius
gloria,
probat
Davidis
testimonio,
|