[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:47  47  IN  EVANGELIUM  IOANNIS  48  intelligit:  ac  si  diceret,  non  unius  aut  alterius  hunc  fuisse  sermonem,  sed  populi.  19.  Destruite  templum,  ete.  Est  allegorica  loquutio  :  ac  data  opera  Christus  ita  obscure  loquutus  est,  quod  aperto  responso  indignos  iudicabat.  Quemadmodum  alibi  testatur  se  in  parabolis  loqui  apud  eos,  quia  arcana  coelestis  regni  capere  nequeunt  (Matth.  13,  13).  Primum  autem  illis  negat  quod  postulabant  signum  :  vel  quia  profectu  caruisset,  vel  quia  sciebat  non  esse  opportunum  tempus.  Aliquid  interdum  etiam  importunis  eorum  precibus  concessit.  Nunc  ergo  magnam  causam  obstitisse  oportet  cur  recusaverit.  Interea  tamen  non  vulgari  signp  potestatem  suam  approbatum  ac  sancitum  iri  significat,  ne  excusationis  praetextum  inde  captent.  Nulla  enim  divinae  in  Christo  virtutis  maior  approbatio  desiderari  poterat  quam  ipsius  resurrectio  a  morte.  Sed  figurate  id  insinuat,  quoniam  clara  promissione  eos  non  dignatur.  In  summa,  tractat  incredulos  ut  merentur,  et  simul  ab  omni  contemptu  se  eximit.  Nondum  quidem  obstinatos  esse  constabat,  sed  Christus  satis  tenebat  qualis  esset  eorum  affectus.  Quaeri  tamen  potest,  quum  tam  multa  et  varia  miracula  ediderit,  cur  unum  hic  attingat.  Respondeo,  de  aliis  omnibus  miraculis  tacuisse,  quia  sola  resurrectio  ad  os  illis  obstruendum  sufficeret:  deinde,  quia  Dei  virtutem  eorum  ludibriis  prostituere  nolebat.  Nam  et  ideo  de  resurrectionis  suae  gloria  allegorice  loquutus  est.  Tertio,  dico  eum  protulisse  quod  causae  quadrabat.  Nam  his  verbis  demonstrat,  sibi  ius  omne  in  templum  competere,  quum  in  vero  Dei  templo  exstruendo  tantum  possit.  Tametsi  vero  nomen  templi  ad  rei  circumstantiam  accommodat,  apte  tamen  et  congruenter  corpus  Christi  templum  vocatur.  Tabernaculum  dicitur  corpus  cuiusque  nostrum,  quod  in  eo  habitat  anima  (2.  Cor.  5,  4),  Christi  autem  corpus  divinitatis  eius  domicilium  fuit.  Scimus  enim  filium  Dei  sic  naturam  nostram  induisse,  ut  in  carne,  quam  assumpsit,  aeterna  Dei  maiestas  tanquam  in  sacrario  habitaret.  Quod  autem  hoc  loco  abutebatur  Nestorius,  ut  probaret  non  unum  et  eundem  esse  Christum  Deum  et  hominem,  facile  refelli  potest.  Sic  enim  colligebat:  Filius  Dei  in  carne  tanquam  in  templo  habitavit:  ergo  disiunctae  erant  naturae,  ut  minime  idem  esset  Deus  et  homo.  Atqui  hoc  argumentum  ad  homines  transferri  posset.  Sequetur  enim,  non  unum  esse  hominem,  cuius  anima  in  corpore  habitat  tanquam  in  tabernaculo.  Proinde  haec  loquendi  forma  ad  tollendam  personae  in  Christo  unitatem  insulse  torquetur.  Porro  notandum  est,  corpora  etiam  nostra  vocari  Dei  templa  (1.  Cor.  6,  19),  sed  diverso  sensu,  nempe  quia  per  spiritus  sui  vim  et  gratiam  Deus  in  nobis  habitat,  in  Christo  autem  plenitudo  divinitatis  corporaliter,  ita  ut  vere  sit  Deus  manifestatus  in  carne.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci