39:47
47
PRAELECTIONES
48
42.
Quia
sic
dicit
Iehovah,
Quemadmodum
venire
feci
super
populum
hunc
omne
malum
hoc
grande,
sic
ego
reducam
super
eos
bonum
quod
ego
pronuntio
super
eos
Hic
ostendit
rursum
Deus
prophetae
suo
exsilium
fore
temporale,
quoad
reliquias.
Scimus
enim
magnam
populi
partem
fuisse
prorsus
reiectam:
sed
Dominus
voluit
ecclesiam
suam
manere
superstitem
in
aliquo
numero,
quamvis
exiguo.
Promissio
igitur
haec
non
extenditur
indifferenter
ad
omnes
duodecim
tribus,
sed
specialiter
respicit
electos,
quemadmodum
eventus
rei
satis
docuit,
et
Paulus
etiam
huius
rei
est
fidelissimus
interpres.
Et
hoc
diligenter
tenendum
est,
quia
hypocritae
semper
ad
se
rapiunt
quidquid
Deus
suis
fidelibus
promittit,
quum
tamen
falso
praetendant
eius
nomen.
Ergo
tenendum
est
consilium
Dei,
nempe
quod
voluerit
fulcire
bona
fiducia
suos
electos,
ne
desperatio
ipsis
aditum
clauderet
ad
precandum.
Quoniam
ergo
aliqua
pars
populi
residua
fuit,
ne
penitus
intercideret
ecclesia,
sic
completa
fuit
haec
promissio,
quia
nunquam
amplecti
possumus
promissiones
misericordiae,
nisi
poenitentia
et
agnitio
culpae
nostrae
praecedat,
ideo
utrumque
membrum
exprimitur
a
propheta,
quod
Deus
venire
fecerit,
hoc
est,
induxerit
cladem
illam
horribilem.
Sequitur
deinde,
Sic
ego
reducam,
inquit,
omne
bonum.
His
autem
verbis
significat
Deus
quod
ante
promiserat
non
fore
sibi
difficile,
quia
potuit
sanare
vulnus
quod
populo
inflixerat.
Si
Chaldaei,
quemadmodum
alibi
dictum
fuit,
pro
sua
libidine
urbem
expugnassent,
difficile
erat
remedium:
sed
quia
Deus
Chaldaeis
usus
fuerat,
et
quasi
militaverant
sub
eius
auspiciis,
ideo
potuit
nullo
negotio
sanare
urbem,
et
revocare
ab
exsilio
qui
illuc
expulsi
fuerant
iusta
eius
vindicta.
Notandum
est
quod
dicitur,
Reddam
super
eos
omne
bonum,
quod
ego
loquor
super
eos.
Deus
enim
ostendit
qua
fultura
niti
debeant
fideles
quum
liberationem
suam
sperabunt,
nempe
iubet
eos
pendere
ex
ore
suo,
quia
quidquid
sibi
homines
pollicentur
evanidum
est,
et
sine
effectu.
Si
ergo
volumus
spes
nostras
firmas
esse,
ut
nos
non
frustrentur,
discamus
exordium
facere
a
promissionibus
Dei,
ne
quisquam
sibi
hoc
vel
illud
temere
fingat,
quemadmodum
nobis
saepe
blandimur:
sed
acquiescamus
in
sermone
Dei.
Ubi
autem
nos
deficit
testimonium
gratiae
Dei,
poterimus
'colligere
multas
fiducias,
sed
sine
profectu.
Nunc
tenemus
cur
diserte
hanc
particulam
addiderit
propheta
de
sermone
Dei.
Sequitur,
43.
Et
acquiretur
ager
in
terra
hac
de
qua
vos
dicitis,
Deserta
est
ab
homine
et
iumento,
tradita
est
in
manum
Chaldaeorum.
|