37:47
47
IN
ISAIAM
48
dum
inopia
premi,
ut
his
veluti
aculeis
pellatur
ad
Deum
invocandum
:
quia
ad
segnitiem
delabi
solemus,
quum
res
fluunt
ex
animi
sententia.
Ideo
sitire
nos
ac
esurire
utile
est,
ut
discamus
ad
Dominum
toto
animo
confugere.
Denique
nos
sensu
inopiae
nostrae
affici
ac
premi
necesse
est,
ut
auxilium
Domini
sentiamus.
Nec
vero
dubium
est
hac
circumstantia
partim
magnitudinem
gratiae
fuisse
illustratam
a
propheta,
partim
vero
admonitum
fuisse
populum
ne
egestatis
suae
taedio
deficeret.
Et
notanda
sunt
nomina
quibus
hic
populum
Dei
vocat.
Afflictos
enim
et
pauperes
dicendo
non
de
alienis
loquitur,
sed
de
iis
quos
Dominus
cooptarat,
ac
veluti
peculium
sibi
delegerat:
quibus
extremas
quasque
angustias
patienter
ferendas
esse
denuntiat.
Unde
mirum
videri
non
debet
si
fame
et
siti
nos
prope
tabescere
interdum
sinat
Deus,
quando
patres
non
minus
duriter
exercuit.
Quum
dicit
aquas
nusquam
occurrere,
discamus
Dominum,
ut
patientiam
nostram
et
fidem
probet,
omnia
nobis
subsidia
adimere,
ut
in
ipso
solo
recumbamus.
Quum
ergo
nobis
huc
illuc
circumspectantibus
nullum
auxilium
apparebit,
sciamus
Dominum
nihilominus
adfuturum
esse.
Exaudiendi
verbo
significat
non
quibuslibet
Deum
subvenire,
sed
iis
qui
ipsum
precantur,
quod
si
adeo
socordes
simus
ut
negligamus
auxilium
eius,
omnino
destitui,
nec
ullam,
utpote
indignos,
allevationem
sentiri
iustum
est.
18
et
19.
(Aperiam.)
Superiorem
doctrinam
alio
modo
illustrat,
nempe
Deum
minime
opus
habere
externis
mediis
et
naturalibus,
ut
opituletur
ecclesiae
suae:
sed
in
promptu
esse
arcanos
et
admirabiles
modos,
quibus
praeter
spem
et
carnis
sensum
eius
necessitati
remedium
afferat.
Quum
nulla
apparet
auxilii
ratio,
facile
desperatio
obrepit.
Vix
certe
sperare
audemus
quidquam,
nisi
quatenus
externa
adminicula
se
oculis
nostris
ostendunt.
His
destituti
in
Domino
conquiescere
non
possumus.
At
propheta
tunc
vel
maxime
confidendum
esse
admonet:
quia
tunc
maior
opportunitas
Deo
est
exserendae
suae
virtutis,
quum
nullae
hominibus
viae
aut
rationes
patent,
omniaque
penitus
deplorata
esse
videntur.
Praeter
spem
igitur
et
cogitationem
omnium
hominum
affuturus
est
suis
Dominus,
ne
ancipiti
et
dubia
cogitatione
nos
huc
atque
illuc
distrahi
sinamus.
Et
quo
magis
id
confirmet,
se
adversus
rerum
naturam
et
ordinem
miracula
editurum
promittit:
ne
humano
ingenio
haec
aestimanda
et
iudicanda
esse
putemus,
neque
inferioribus
hisce
mediis
potentiam
Dei
et
promissa
alligemus.
{Satis
enim
per
se
Dominus
virtutis
habet,
nec
aliunde
eam
mutuari
necesse
est,
nec
ordini
naturae
adstrictus
est,
quin
eum
facile
immutet,
quum
ei
visum
erit.
Nam
quod
in
cacuminibus
montium
aquas,
et
in
planitie
agrorum
fontes,
in
desertis
stagna
se
editurum
dicit,
ea
omnia
praeter
naturae
|