[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:47  [CO  1.  47]  ficatione  concedemus  esse  supererogationis  opera,  utpote  de  quibus  a  propheta  (Ies.  1)  dictum  est:  quis  quaesivit  haec  de  inanibus  vestris?  Manet  igitur  illud:  totum  hominum  genus  per  legem  argui  maledictioni  et  irae  Dei  obnoxium,  a  qua  ut  solvantur  e  potestate  legis  exire  necesse  est  et  velut  ab  eius  servitute  in  libertatem  asseri:  non  carnalem  quidem  illam,  quae  ab  observatione  legis  nos  subducat,  ad  rerum  omnium  licentiam  nos  invitet,  concupiscentiam  nostram  velut  ruptis  repagulis  aut  effusis  habenis  lascivire  permittat,  sed  spiritualem,  quae  perculsam  et  consternatam  conscientiam  soletur  et  erigat,  liberam  illam  ostendens  a  maledictione  ac  damnatione,  qua  illam  lex  vinctam  et  constrictam  premebat.  Hanc  a  subiectione [p. 83]  legis  liberationem  et,  ut  ita  dicam,  manumissionem  assequimur,  cum  per  fidem  misericordiam  Dei  in  Christo  apprehendimus,  qua  securi  certique  reddimur  de  peccatorum  remissione,  quorum  sensu  nos  pungebat  ac  mordebat  lex.  [OS  59]  Hanc  vero  peccatorum  remissionem  non  semel,  ut  multi  stolide  opinantur,  nobis  largitur  Deus,  ut  impetrata  praeteritae  vitae  venia,  postea  in  lege  iustitiam  quaeramus,  quo  nihil  quam  in  spem  falsam  inductos  rideret  ac  luderet.  Cum  enim  perfectio  nulla  obtingere  nobis  possit,  quamdiu  hac  carne  induti  sumus,  lex  autem  mortem  ac  iudicium  omnibus  denunciet  qui  non  integram  iustitiam  opere  perfecerint,  habebit  semper  quo  nos  accuset,  reosque  agat,  nisi  contra  occurreret  Domini  misericordia,  quae  assidua  peccatorum  remissione  nos  subinde  absolveret.  Quare  id  semper  constat  quod  principio  dicebamus:  si  ipsi  ex  nostra  dignitate  aestimamur,  quidquid  meditemur  aut  moliamur,  nos  tamen  cum  omnibus  nostris  conatibus  et  studiis  morte  et  confusione  dignos  esse.  Hac  ratione  et  quae  in  lege  nobis  offerebantur  promissiones,  inefficaces  sunt  omnes  et  irritae.  Haec  enim  conditio,  ut  legem  perficiamus,  a  qua  ipsae  pendent,  et  qua  demum  praestandae  sunt,  nunquam  implebitur.  Hoc  argumentum  magis  urget [p. 84]  apostolus  (Rom.  4).  Si  ex  lege,  inquit,  promissio  haereditatis,  exinanita  est  fides,  abolita  est  promissio.  Duo  infert.  Prius,  exinanitam  et  evacuatam  esse  fidem,  si  promissio  operum  nostrorum  merita  respiciat,  aut  ex  legis  observatione  pendeat;  nunquam  enim  illa  certo  fidere  quisquam  posset,  aut  in  ea  secure  acquiescere,  quando  nunquam  futurum  est,  ut  certo  apud  se  quisquam  statuat,  se  legi  satisfecisse;  ut  certe  nullus  unquam  per  opera  plene  satisfacit.  Cuius  rei  ne  longe  petantur  testimonia,  sibi  quisque  testis  esse  potest,  qui  se  recto  oculo  intueri  volet.  Igitur  in  omnium  animos  subiret  primum  haesitatio,  demum  et  desperatio,  dum  pro  se  quisque  subduceret,  quanta  debiti  mole  adhuc  obrueretur,  quamque  longe  distaret  ab  imposita  sibi  conditione.  En  iam  oppressam  extinctamque  fidem.  Non  enim  fluctuari,  variare,   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci