8:468
queant
suis
fallaciis,
pacem
conturbant
ecclesiae,
et
pietatis
consensum
scindunt
ac
lacerant.
Quas
tamen
obtendant
rationes
imperiti
sed
non
mali
homines,
quibus
tanto
sceleri
danda
videtur
impunitas,
breviter
videndum
est.
Regnum
suum,
inquiunt,
manu
et
armis
constitui
Dominus
non
voluit,
sed
spirituali
evangelii
gladio:
et
suos
hortatus
est,
ut
parati
essent
proprium
sanguinem
fundere:
ut
alienum
funderent,
nusquam
praecepit:
apostolos
tanquam
agnos
in
medium
luporum
emisit,
non
instruxit
carnis
potentia.
Atqui
si
contra
excipiam,
nusquam
Dommum
suis
mandasse
ut
furta,
rapinas,
adulteria,
caedes,
veneficia
puniant,
ideoque
impune
ferenda
esse
haec
omnia,
quid
dicturi
sunt?
Concedentne
laxandas
esse
habenas
sceleratis,
ac
non
potius
dicent,
non
obstare,
quae
singulis
praecipitur,
tolerantiam,
quominus
vigeant
legum
sanctiones?
Verum
quidem
esse
fateor,
neque
vi
armata
erectum
ab
initio
fuisse
Christi
regnum,
neque
armorum
praesidio
stare.
Evangelii
enim
praedicatione
regnare
Christum
oportet,
ut
impleatur
[pag.
18]
vaticinium
illud:
Populus
quem
non
noveram
mihi
subiectus
fuit,
ad
auditum
auris
obedivit
mihi
(Psal.
18,
45).
Itaque
Dominus,
quo
illustrior
esset
vocis
suae
efficacia,
nudos
et
inermes
misit
apostolos:
nec
modo
destitui
voluit
terrena
potentia,
sed
totum
fere
mundum
habere
infestum,
ut
coelestem
esse
evangelii
victoriam
omnibus
constaret,
dum
instar
palmae
contra
tot
tamque
ardua
obstacula
emersit.
Nec
vero
aliter
hac
aetate
quam
invito
et
reluctante
mundo
vel
denuo
surrexit
vel
adhuc
floret.
Sua
igitur
virtute,
non
hominum
manu
sustinetur
religio.
Nec
frustra
evangelii
ministros
patientia
magis
armat
Christus,
quam
bellandi
facultate:
quia
sic
animatos
esse
convenit,
ut
quam
lingua
asserunt
doctrinam,
proprio
sanguine,
quoties
opus
fuerit,
obsignare
non
dubitent.
Primum
verae
sanaeque
doctrinae
plerumque
adversantur
mundi
principes.
Deinde
multos,
quibus
ad
breve
tempus
arrisit,
suo
rigore
exasperat.
Pauci
sunt
qui
ferendo
iugo
cervicem
libenter
submittant:
et
quemadmodum
delitias
sibi
ipsi
faciunt,
ita
doctores
appetunt
blandos
et
mellitos,
qui
serviliter
adulentur.
Iam
videmus
quam
non
aequalis
sit
principum
successio,
sed
bene
compositum
a
patre
ecclesiae
statum
filius
quasi
violenta
procella
repente
subvertat.
Atqui
evangelii
ministros
minime
ad
quamlibet
auram
flexibiles
nutare
decet:
verum
quocunque
inclinent
hominum
animi,
et
quamlibet
dissimilis
sit
temporum
conditio,
rectum
cursum
tenere,
ne
aeterna
et
immutabilis
Dei
veritas,
quae
apud
eos
deposita
est,
perfida
eorum
ignavia
concidat.
Sic
veteres
prophetas,
licet
propitiis
interdum
regibus
usi
sint,
eorumque
praesidio
[pag.
19]
adiuti,
videmus
tamen
variis
subinde
tempestatibus
fuisse
iac-
|