6:468
quod
opus
hoc,
tanquam
obtinendae
gratiae
meritorium,1)
vivis
et
mortuis
applicarunt.
Atque
ita
mortis
Christi
efficacia
ad
inanem
et
theatricam
actionem
translata
est,
et
simul
aeterni
sacerdotii
dignitas
Christo
erepta,^
ut
hominibus
daretur.
Si
quando
autem
ad
communionem
vocatur
populus,
ad
dimidiam
tantum
partem
admittitur.
Quid
hoc
est?
Christus
calicem
omnibus
propinat,
et
omnes
iubet
ex
eo
bibere:
ex
adverso
interdicunt
homines
fidelium
coetui,
ne
calicem
attingant.
Ita
signa,
quae
individuo
nexu
Christi
autoritate
coniuncta
fuerant,
hominum
libidine
separantur.
Ad
haec
consecratio
[pag.
22]
tum
baptismi,
tum
missae,
a
magicis
incantationibus
nihil
omnino
differt.
Flatu
enim
et
susurris,
vel
non
intellectis
vocibus,
conficere
se
putant
mysteria.
Quasi
demurmurari
verbum
suum
voluerit
Christus
ad
mysteriorum
peractionem,
ac
non
potius
clara
voce
pronunciari.
Non
obscuris
verbis
exprimitur
virtua,
natura,
usus
baptismi
in
evangelio.
Christus
in
coena
non
mussitat
super
panem,
sed
disertis
verbis
apostolos
alloquitur,
dum
promissionem
recitat:
et
mandatum
adiungit,
ut
communis
inter
fideles
confessio
edatur.
Nunc
loco
praedicationis
sufflantur
arcani
exorcismi,
magicis
artibus,
sicut
dixi,
quam
sacramentis
aptiores.
Iam
hoc
primum
perperam,
quod
populo
exhibentur
caeremoniarum
spectacula,
quarum
significatio
et
veritas
tacetur.
Neque
enim
alius
est
sacramentorum
usus,
quam
quum
ex
verbo
Dei
explicatur
id
ipsum,
quod
signum
oculis
repiaesentat.
Itaque
quum
nihil
illic
habeat
populus,
nisi
inanes
figuras,
quibus
oculos
pascat,
nullam
vero
doctrinam
audiat,
qua
dirigatur
ad
verum
scopum,
in
ipso
externo
opere
defixus
haeret.
Hinc
pestilentisksima
illa
superstitio,
quod
perinde
ac
si
sacramenta
sola
ad
salutem
sufficerent,
neque
de
poenitentia,
neque
de
fide,
neque
etiam
de
Christo
ipso
solliciti,
signa
pro
veritate
arripiunt.
Et
sane,
impium
illud
dogma
passim
non
modo
inter
rudes
et
plebeios,
sed
in
scholis
quoque
obtinuit:
valere
per
se
sacramenta,
modo
ne
quis
obicem
ponat
peccat
mortalis.
Quasi
in
alium
finem
aut
usum
data
sint
sacramenta,
[pag.
23]
nisi
ut
nos
ad
Christum
manu
ducant.
Huc
etiam
accessit,
quod
panem,
perverso
illo
incantamento
magis
quam
pio
ritu
consecratum,
custodiunt
in
arcula,
interdum
in
pompa
circumferunt,
ut
pro
Christo
adoretur
et
invocetur.
Itaque,
si
quod
periculum
urget,
ad
panem
illum,
tanquam
ad
unicum
praesidium,
confugiunt:
adversus
noxas
omnes
illo,
tanquam
amuleto,
utuntur
:
ad
petendam
1)
meritorum,
male
1576.1611.
Gallus:
c'est
d'avoir
applique
cest
oeuvre
aux
vivans
et
aux
morts
pour
leur
meriter
grace.
|