6:464
immorantur:
quae,
teste
Paulo,
non
maximam
utilitatem
habent
(Col.
2,
23;
1
Tim.
4,
8).
Quae
perversitas
eo
minus
ferenda
est,
quod
mundus
pernicioso
errore
umbram
pro
re
ipsa
sectatur,
dum
omissa
vera
poenitentia,
in
abstinentias,
vigilias,
et
caetera,
ut
Paulus
appellat
(Gal.
4,
9),
egena
mundi
elementa
toto
studio
incumbit.
Quum
autem
verbum
Dei
notam
esse
dixerimus,
quae
verum
eius
cultum
a
vitioso
pravoque
discernat,
inde
colligere
promptum
est,
totam
colendi
Dei
formam,
quae
hodie
mundo
est
usitata,
nihil
quam
meram
esse
corruptionem.
Neque
enim
quid
Deus
mandaverit,
aut
quid
approbet,
respiciunt,
ut
illi,
quemadmodum
decebat,
obsequantur:
sed
licentiam
excogitandorum
cultuum
sibi
permittunt,
quos
postea
illi
obtrudant
obsequii
loco.
Si
videor
*)
modum
[pag.
15]
in
dicendo
excedere,
agedum
excutiantur
omnia
opera,
quibus
mundus
Deum
se
colere
arbitratur.
Vix
decimam
partem
excipere
audeo,
quin
omnia
temere
in
hominum
cerebris
nata
fuerint.
Quid
amplius
volumus?
Commentitios
omnes
cultus
Deus
respuit,
damnat,
exsecratur.
Fraenum
verbi
sui
nobis
iniicit,
ut
in
simplici
obedientia
nos
contineat.
Ubi
excusso
iugo
evagamur
ad
nostra
figmenta,
et
cultus
humana
temeritate
fabrefactos
illi
offerimus:
utcunque
nobis
arrideant,
coram
eo
inanes
sunt
nugae,
imo
sordes
et'
inquinamenta.
Habent
humanarum
traditionum
patroni
pulchros
et
varios
colores,
quibus
eas
pingant:
et
Paulus
certe
fatetur
eminere
in
illis
speciem
sapientiae
(Col.
2,
23):
sed
quia
pluris
obedientiam
facit
Deus
quam
omnes
victimas,
satis
hoc
valere
debet
ad
repudiandum
quemcunque
cultum,
si
nullo
Dei
mandato
approbetur.
Alterum
christianae
doctrinae
praecipuum
membrum
in
eo
posuimus,
dum
agnoscunt
homines,
ubinam
salutem
quaerere
debeant.
Porro
salutis
nostrae
cognitio
tres
habet
gradus,
Nam
a
propriae
miseriae
sensu
incipiendum
est,
qui
adducere
nos
eousque
debet,
ut
animos
despondeamus2)
tanquam
mortui.
Id
autem
fit,
dum
nobis
originalis
et
haereditaria
naturae
nostrae
vitiositas
ostenditur,
fons
malorum
omnium:
quae
diffidentiam,
rebellionem
adversus
Deum,
superbiam,
avaritiam,
libidines,
et
pravas
omne
genus
cupiditates
in
nobis
gignit:
quae
nos
ab
omni
rectitudine
et
iustitia
aversos,
sub
peccati
vero
[pag.
16J
iugo
captivos
tenet:
dum
sua
singulis
peccata
deteguntur,
ut
sua
turpitudine
confusi
cogantur
sibimet
displicere,
seque
et
sua
omnia
pro
nihilo
ducere.
Deinde
etiam,
ex
adverso
citantur
conscientiae
ad
Dei
tribunal,
ut
agnita
maledictione
sua,
et
quasi
accepto
aeternae
mortis
1)
affingere
1576
seqq.
1)
1576
seqq.
mendose''
video.
2)
ut
omnia
despondeamus
1576
seqq.;
Gallus:
que
nous
defaillions
comme
morts.
|