6:462
edocebatur.
Ubi
enim
salutem
[pag.
11]
et
quidquid
bonorum
est
quaerunt?
an
in
solo
Deo?
Atqui
palam
reclamat
tota
communis
vita.
Aiunt
quidem,
salutem
se
et
bona
omnia
in
Deo
quaerere:
sed
quum
alibi
quaerant
quam
in
eo
solo,
falsus
est
praetextus.
Huius
rei
manifestam
fidem
facient
vitia,
quibus
invocatio
Dei
corrupta
primum,
deinde
propemodum
subversa
exstinctaque
fuit.
Diximus
invocatione
testari
homines
an
debitam
Deo
gloriam
tribuant.
Ergo
hinc
etiam
licebit
deprehendere,
an
Dei
gloriam
illi
ereptam
transferant
ad
creaturas.
Porro
in
vera
Dei
invocatione
plus
requiritur,
quam
precatio
quaelibet.
Nempe
ut
certo
statuat
hominis
animus,
Deum
esse
solum,
ad
quem
confligere
debeat:
quia
et
solus
in
necessitate
iuvare
possit,
et
se
id
facturum
receperit.
Eo
autem
sensu
praeditus
esse
nemo
potest,
nisi
qui
et
mandatum,
quo
Deus
nos
ad
se
vocat,
et
promissionem
quam
mandato
adiungit,
de
exaudiendis
nostris
precibus
intuetur.
Atqui
mandati
adeo
non
est
habita
ratio,
ut
angelos
et
homines
mortuos
promiscue
vulgus
hominum
invocaverit
simul
cum
Deo.
Sapientiores
vero,
si
non
invocabant
eos
loco
Dei,
saltem
pro
mediatoribus
habebant,
quorum
intercessione
a
Deo
obtinerent,
quod
petebant.
Ubi
igitur
tunc
erat
promissio,
quae
sola
Christi
intercessione
suffulta
est?
Itaque
Christo
unico
.mediatore
praeterito,
singuli
se
ad
suos
patronos,
quos
sibi
finxerant,
contulerunt:
aut
si
quando
dabatur
Christo
locus,
latebat
tamen,
quasi
gregarius
aliquis,
in
turba,
[pag.
12]
Iam
quum
verae
Dei
invocationi
nihil
magis
repugnet,
quam
haesitatio
et
diffidentia,
adeo
invaluit,
ut
pro
lege
rite
orandi
fere
recepta
fuerit.
Unde
autem
id?
nisi
quia
mundus,
quid
ista
omnia
valeant,
non
intellexit,
et
quod
Deus
a
nobis
vult
invocari,
et
se
facturum
promittit
quidquid
petierimus
mandato
promissioneque
sua
freti,
et
Christum
nobis
advocatum
proponit,
cuius
nomine
exaudiantur
preces
nostrae.
Ad
haec,
excutiantur1)
solennes
preces,
quae
passim
habentur
in
ecclesiis.
Reperientur
innumeris
sordibus
inquinatae.
Ab
illis
igitur
fiat
iudicium,
quantum
vitiatus
in
hac
parte
cultus
Dei
fuerit.
Nec
minus
in
gratiarum
actionibus
corruptionis
fuit:
cuius
testes
sunt
etiam
hymni
publici:
ubi
bonorum
omnium
laus
ad
sanctos
tanquam
Dei
collegas
transscribitur.
Iam
de
adoratione
quid
dicam?
Quidquid
reverentiae
exhibere
volunt
homines
Deo,
an
non
id
illi
in
statuis
et
imaginibus
exhibent?
Errat
autem,
qui
putat
quidquam
interesse
inter
hanc
et
ethnicorum
insaniam.
Neque
enim
Deus
lapides
tantum
1)
1576
seqq
mendose
excutiuntur;
Gallus
qu'on
espluche.
|