6:460
ostendit,
anima
est,
quae
corpus
ipoum
inspirat,
vividum
et
actuosum
reddit:
facit
denique,
ne
sit
mortuum
et
inutile
cadaver.
Quae
hactenus
dixi,
controversiam
inter
pios,
et
recti
sanique
animi
homines,
nullam
habent.
Nunc
cultum
Dei
legitimum
definiamus.
Huius
vero
praecipuum
est
fundamentum,
eum
sicuti
est,
omnis
virtutis,
iustitiae,
sanctitatis,
sapientiae,
veritatis,
potentiae,
bonitatis,
clementiae,
vitae
et
salutis
fontem
unicum
agnoscere,
ideoque
bonorum
omnium
gloriam
illi
adscribere
in
solidum,
et
tribuere,
quaerere
in
ipso
solo
omnia:
ideoque
si
quid
nobis
opus
est,
in
ipsum
ssolum
suspicere.
1)
Inde
nascitur
invocatio,
inde
laudes
et
gratiarum
actiones,
quae
testimonia
sunt
eius,
quam
illi
tribuimus,
gloriae.
Haec
est
veia
nominis
eius
sanctificatio,
quam
imprimis
a
nobis
requirit,
[pag.
8]
Huic
annexa
est
adoratio,
qua
reverentiam
illi
magnitudine
excellentiaque
sua
dignam
exhibemus:
cui
serviunt
caeremoniae,
tanquam
vel
adminicula,
vel
instrumenta:
ut
corpus
una
cum
animo
in
cultus
divini
professione
exerceatur.
Sequitur
postea
nostri
abnegatio:
ut
renunciantes
carni
et
mundo,
transformemur
in
novitatem
mentis
:
quo
iam
non
vivamus
amplius
nobis,
sed
nos
illi
regendos
et
agendos
resignemus.
Hac
vero
abnegatione
ad
obedientiam
obsequiumque
voluntatis
eius
comparamur:
ita
ut
timor
eius
in
cordibus
nostris
regnet,
omnesque
vitae
nostrae
actiones
moderetur.
His
partibus
contineri
verum
sincerumque
Dei
cultum,
quem
solum
probat,
et
quo
delectatur,
tum
spiritus
sanctus
ubique
in
scripturis
docet,
tum
ipse
quoque
pietatis
sensus,
absque
longa
disputatione,
id
ipsum
dictat.
Neque
alia
fuit
ab
initio
colendi
Dei
ratio,
nisi
quod
haec
spiritualis
veritas,
quae
nuda
et
simplex
apud
nos
est,
figuris
involuta
fuit
sub
veteri
testamento.
Atque
id
est,
quod
volunt
Christi
verba
Ioannis
quarto
(v.
23):
Venit
tempus,
quum
veri
cultores
adorabunt
patrem
in
spiritu
et
veritate.
Non
enim
negare
his
verbis
voluit,
quin
a
patribus
spirituali
isto
modo
cultus
fuerit,
sed
discrimen
in
externa
tantum
forma
indicare:
quod
quum
illi
adumbratum
habuerint
spiritum
multis
figuris,
apud
nos
simplex
sit.
Caeterum,
semper
valuit
illud:
Deum,
qui
spiritus
est,
spiritu
et
veritate
oportere
adorari.
Porro,
universalis
est
regula,
quae
purum
Dei
cultum
[pag.
9]
a
vitioso
discernit:
ne
comminiscamur
ipsi
quod
nobis
visum
fuerit,
sed
quid
praescribat'
is,
qui
solus
iubendi
potestatem
habet,
spectemus.
Ergo
si
cultum
nostrum
approbare
illi
volumus,
tenenda
est
diligenter
haec
lex,
quam
summa
severitate
ubique
urget.
Duplex
autem
est
ratio,
1)
respicere
1576
seqq.,
Gallus
s'eleve.
|