[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


40:460  CAPUT  XIX.  1.  Et  tu  tolle  lamentum  (vel  carmen  lugubre)  super  (vel  contra)  principes  Israel,  2.  Et  dices,  Quare  mater  vestra  leaena  inter  leones  accubuit?  in  medio  leonum  educavit  catulos  suos.  3.  Et  sustulit  unum  e  catulis  suis,  leo  factus  est,  et  didicit  praedari  praedam,  homines  comedit  (aut  voravit).  4.  Ut  audierunt  de  ipso  gentes,  in  fovea  ipsarum  captus  est:  et  abduxerunt  in  catenis  in  terram  Aegypti.  Hic  propheta  breviter  sub  leonis  similitudine  admonet,  quidquid  malorum  contigit  Israelitis,  non  posse  aliis  imputari.  Tenendum  igitur  est  hoc  consilium.  Nec  mirum  est  tantopere  insistere  spiritum  Dei  in  re  non  valde  obscura:  quia  nihil  pertinacius  est  superbia  hominum:  praesertim  ubi  Deus  ipsos  castigat,  quamvis  simulent  aliquid  humilitatis  et  modestiae,  tamen  turgent  fastu,  et  amarulentia  etiam  pleni  sunt:  denique  aegerrime  possunt  adduci  ut  fateantur  Deum  esse  iustum,  et  se  merito  percuti  eius  manu.  Hac  igitur  ratione  confirmat  Ezechiel  quod  ante  vidimus,  Iudaeos  scilicet  non  affligi,  nisi  propria  culpa.  Sed  ponit,  ut  dixi,  illam  similitudinem  a  leonibus  sumptam.  Vocat  gentem  ipsam  leaenam.  Quum  enim  de  matre  populi  agitur,  scimus  considerari  ipsam  stirpem.  Dicit  igitur  populum  ipsum  fuisse  plenum  truculentia.  Leonis  comparatio  aliquando  accipitur  in  bonam  partem  sicuti  apud  Mosen,  Gen.  49,  quum  dicitur  de  tribu  Iehudah,  Quasi  leo  vel  catulus  leonis  cubabit,  hoc  ponitur  in  laude.  Sed  hic  saevitiam  designat  Ezechiel,  quasi  diceret  feras  et  truculentas  esse  bestias  omnes  Iudaeos.  Nam  sub  matris  nomine,  ut  dixi,  complectitur  totam  gentem.  Initio  iubet  prophetam  suum  suscipere  carmen  lugubre.  Sic  enim  interpretor  hoc  loco  rwp.  Sed  subest,  meo  iudicio,  obliqua  antithesis  inter  hoc  carmen,  quod  Deus  ipsis  dictavit  per  suum  prophetam,  et  inter  vulgares  querimonias,  quae  assidue  resonabant  in  ipsorum  linguis.  Nam  quum  res  eorum  essent  non  modo  attritae,  sed  prorsus  afflictae,  multi  gemitus,  multae  lamentationes  audiebantur  apud  ipsos.  Sed  interea  nemo  erat  qui  longius  cogitationem  suam  extenderet,  quam  ad  sensum  malorum.  Clamabant  omnes  se  esse  miseros:  cur  autem  essent,  vel  unde  prodirent  miseriae  illae,  nemo  erat  sollicitus:  imo  fugiebant  hanc  cogitationem.  Propheta  igitur  oblique  eos  perstringit  quum  refert  carmen  lugubre  sibi  fuisse  suggestum  a  Deo,  sed  longe  aliud  quam  commune  illud  lamentationis  genus,  quum  scilicet  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci