37:46  victrix  ecclesia,  ut  ipsi  quoque  sordibus  suis  purgati,  locum  obtineant  in  Dei  horreo.  Atque  ita  impletum  fuit  hoc  vaticinium,  quoties  opera  fidelium  subiugati  fuerunt  aliqui  in  gentibus,  ut  Christi  imperio  se  subiicerent.  Neque  enim  terrena  unquam  potentia  praediti  fuerunt,  ut  cunctis  hostibus  suis  dominarentur.  Quin  potius  animas  suas  in  tolerantia  possidere  oportuit.  Sed  instar  palmarum  sub  tot  oneribus  eos  erexit  Dominus,  ut  non  modo  incolumes  emergerent,  sed  pedibus  etiam  calcarent  hostes  suos  invicta  animi  altitudine.  Notandum  praeterea  est,  frequenti  scripturae  usu  transferri  ad  ecclesiam  quod  proprie  non  nisi  in  Deum  competit.  Quia  ergo  impias  gentes  afflixit  Deus  in  ecclesiae  suae  gratiam,  dicitur  eos  dedisse  triturandos  sub  pedes  fidelium,  ad  quos  perveniebat  fructus.  Caeterum  quoties  istas  prophetias  legimus,  attollendae  sunt  mentes  ad  regnum  Christi,  ut  omni  pravo  affectu  vacui  eum  quem  decet  modum  teneamus,  neque  ante  tempus  trituram  istam  appetamus:  quia  abunde  sufficere  nobis  debet,  si  caput  nostrum  tandem  hostes  suos  sub  pedibus  suis  prosternat,  ut  communis  sit  nobis  victoriae  triumphus.  Iam  ubi  addit  causam  exsultandi  in  Domino  Iudaeis  fore,  quamquam  hac  fiducia  lenire  vult  eorum  dolorem,  simul  tamen  admonet  modestiae  pios,  ne  exsultent  animi  ferocia  si  quando  erigi  ipsos  manu  Dei  contingat,  atque  ita  evehi,  ut  hostes  sub  potestatem  suam  redigant.  Nihil  enim  proclivius  est  hominibus,  quam  efferri  et  protervire  quum  res  ipsis  succedunt  ex  animi  sententia.  Obliviscuntur  se  esse  homines,  Deique  memoriam  delent,  quem  debuerant  bonorum  omnium  autorem  agnoscere.  Ut  ergo  immodicam  exsultationem,  qua  semper  caro  lascivit,  cohibeat  propheta,  et  qua  nos  saepe  abripi  sinimus,  subiunxit  in  domino,  quia  in  eo  omnis  et  gloria  et  laetitia  nostra  subsidere  debet.  Denique  propheta  ad  gratitudinem  hortatur,  ut  quo  altius  evehimur  a  Deo,  eo  diligentius  omni  ambitionis  vanitate  correcta,  in  ipso  solo  et  gaudeamus  et  gloriemur.  17.  (Egeni  et  pauperes  quaerent  aquas.)  Hic  prosequitur  argumentum  quod  iam  ab  initio  quadragesimi  capitis  tractare  coeperat.  Miserum  enim  et  calamitosum  statum  declarat  in  quo  futuri  erant  Iudaei  in  Babylone,  donec  tandem  Deus  eorum  misertus  opem  afferret.  Ergo  eos  ad  tolerantiam  extremae  inopiae  praeparat,  siticulosos  fore  dicens:  quia  haec  synecdoche  ad  exprimendam  mali  gravitatem  aptior  erat.  Scimus  enim  nihil  esse  quod  magis  excruciet  homines  quam  aquae  penuriam  in  siti.  Atqui  ubi  eo  necessitatis  ventum  fuerit,  Deus  se  subventurum  affirmat.  Unde  colligendum  est,  ad  quos  haec  promissio  pertineat:  nempe  ad  eos  qui  ad  extrema  redacti  velut  siti  arescunt,  ac  prope  deficiunt.  Unde  etiam  perspicimus  ecclesiam  non  semper  abundare  bonis  omnibus,  sed  magna  inter-