40:459  459  PRAELECTIONES  460  conscendere  ad  illam  altitudinem,  necesse  est  ut  Deus  se  ad  ruditatem  nostram  conformet,  et  quodammodo  ad  nos  descendat,  quia  ad  ipsum  non  adscendimus.  Quum  toties  scriptura  dicit  Deum  audiisse,  Deum  inquirere,  nemo  offenditur:  secure  omnes  praetereunt  illas  loquendi  formas,  et  fatentur  esse  sumptas  ab  hominibus.  Quoties,  inquam,  Deus  alias  transfert  in  se  quae  sunt  hominibus  propria,  id  omnium  consensu  facile  admittitur,  et  absque  controversia.  Quin  etiam  durior  illa  loquutio,  Venit  ut  videret  Deus:  quo  pronuntiat  se  venisse  ut  inquirat  de  rebus  palam  compertis,  facile  excusatur,  quum  tamen  nihil  sit  minus  consentaneum  eius  naturae:  solutio  namque  in  promptu  est,  Deum  metaphorice  loqui,  et  mutuari  quod  hominibus  proprie  convenit.  Iam  cur  non  idem  in  caus^  praesenti  valebit?  nempe  Deum  respectu  legis  et  totius  propheticae  doctrinae  pronuntiare  se  velle  omnes  salvos?  Et  certe  si  consideramus  quorsum  tendat  coelestis  doctrina,  reperiemus  vocari  omnes  promiscue  ad  salutem.  Lex  enim  fuit  via  vitae,  ut  testis  est  Moses,  Haec  est  via,  ambulate  in  ea.  Item,  Quisquis  fecerit  ea  vivet  in  ipsis.  Item,  Haec  est  vita  vestra.  Deinde  ultro  etiam  Deus  se  obtulit  veteri  populo  misericordem:  denique  coelestis  doctrina  omnibus  debet  esse  vivifica.  Quid  autem  evangelium?  Est  potentia  Dei  ad  salutem  omni  credenti,  inquit  Paulus.  Ergo  Deus  non  oblectatur  morte  morientis,  nempe  si  respiciamus  eius  doctrinam.  Quod  si  volumus  penetrare  ad  incomprehensibile  eius  consilium,  alia  erit  ratio.  O,  sed  hoc  modo  Deus  est  duplex.  Iam  negavi,  quamvis  suscipiat  duplicem  personam,  quia  sic  necesse  est  pro  modulo  captus  nostri.  Interea  verissime  hoc  pronuntiat  Ezechiel,  Deum  nolle  mortem  pereuntis,  quoad  doctrinam.  Sequitur  enim  paulo  post  expositio,  Convertimini  et  vivetis.  Quare  Deus  non  oblectatur  morte  morientis?  Quia  omnes  invitat  ad  poenitentiam,  neminem  vero  repudiat.  Quum  ita  sit,  sequitur  ipsum  non  oblectari  morte  morientis.  Ita  in  hac  re  nihil  est  ambiguum,  vel  spinosum:  et  interea  teneamus  nos  procul  abigi  a  speculationibus  nimis  profundis.  Deus  enim  non  vult  nos  inquirere  in  arcana  sua  consilia:  Arcana  sua  sunt  Deo  nostro,  inquit  Moses  (Deut.  29,  29):  nobis  autem  et  filiis  nostris  hic  liber.  Moses  illic  distinguit  inter  occultum  Dei  consilium  (quod  si  curiosius  velimus  investigare,  ingrediemur  profundam  abyssum)  et  doctrinam  nobis  traditam.  Ergo  sinamus  Deo  sua  arcana,  et  exerceamus  nos  in  lege,  ubi  nobis  et  filiis  nostris  manifestata  est  Dei  voluntas,  quatenus  expedit.  Nunc  pergamus.