40:458
et
iube
quod
velis.
Nam
alioqui,
si
vel
minimum
apicem
iniungat
nobis
Deus,
non
erimus
ferendo.
Caeterum,
vires
nostrae
ad
implendum
quidquid
postulat
sufficient,
modo
ipse
eas
suppeditet,
et
non
ita
simus
stolidi,
ut
putemus
non
aliud
comprehendi
praeceptis,
quam
quod
in
nobis
positum
est:
quia
ut
iam
dixi,
nihil
magis
perversum,
quam
metiri
nostris
viribus
iustitiam
legis,
quae
prorsus
est
angelica.
Per
cor
non
dubito
quin
sedem
omnium
affectuum
designet,
sicuti
per
spiritum
partem
intellectivam
animae.
Cor
saepe
sumitur
pro
ratione
et
intelligentia:
sed
ubi
duae
istae
voces
simul
iunguntur,
spiritus
respicit
mentem,
atque
ita
est
facultas
intellectiva
animae:
cor
autem
accipitur
pro
voluntate
vel
sede
omnium
affectuum.
Hinc
videmus
quantopere
corrupti
fuerint
Israelitae,
quod
aliter
non
potuerint
Deo
reconciliari,
nisi
fierent
novi
homines
tam
mente
quam
corde.
Sed
hinc
etiam
colligere
licet
generalem
doctrinam,
nihil
scilicet
esse
in
nobis
sanum
vel
integrum:
ideoque
ut
placeamus
Deo,
opus
esse
integra
renovatione.
Quod
autem
subiicitur
rursum
parit
multas
quaestiones,
Quare
moriemini
domus
Israel?
Hic
enim
homines
imperiti
existimant
Deum
speculari
quid
faciant
homines,
et
ab
ipsis
pendere
cuiusque
salutem
vel
interitum,
ac
si
Deus
nihil
ante
conditum
mundum
de
nobis
statuisset.
Deum
igitur
exinaniunt
quodammodo,
quia
fingunt
ipsum
teneri
suspensum
et
dubium
qualis
futurus
sit
cuiusque
exitus,
et
illic
ita
sollicitum
esse
de
salute
nostra,
ut
velit
omnes
esse
salvos:
sed
relinquat
in
arbitrio
cuiusque,
perire
an
salvus
esse
malit.
Atqui
Deus
hoc
modo,
ut
dixi,
fieret
spectrum.
Sed
nihil
opus
est
longa
disputatione,
quia
scriptura
ubique
satis
clare
praedicat
constitutum
esse
Deo
quid
de
nobis
futurum
sit.
Elegit
enim
suos
ante
mundi
creationem,
alios
reprobavit.
Nihil
hac
doctrina
clarius.
Denique
si
nulla
esset
praedestinatio
apud
Deum,
nulla
esset
eius
deitas,
quia
cogeretur
in
ordinem,
ac
si
esset
unusquispiam
ex
nobis:
imo
homines
aliquatenus
sunt
providi,
quoties
scilicet
vult
Deus
scintillas
suae
imaginis
in
illis
micare.
Si
ergo
vel
minima
gutta
providentiae
in
hominibus
deprehenditur,
quid
erit
in
ipso
fonte?
Nimis
ergo
insipidum
est
commentum,
fingere
Deum
manere
quasi
dubium,
et
exspectare
quid
singulis
futurum
sit
prout
ipsis
libuerit
aut
salutem
adipisci,
aut
perire.
Sed
aperta
sunt
prophetae
verba.
Deus
enim
dolenter
hic
testatur
se
nolle
mortem
morientis.
Respondeo,
quemadmodum
ante
dictum
fuit,
nihil
esse
absurdi,
si
Deus
suscipiat
duplicem
personam,
non
quod
ipse
sit
duplex,
quemadmodum
protervi
isti
canes
contra
nos
blaterant:
sed
quia
incomprehensibile
nobis
est
eius
consilium.
Hoc
quidem
fixum
esse
debet,
ante
conditum
mundum
nos
esse
praedestinatos
vel
ad
vitam,
vel
ad
mortem.
Nunc
quia
non
possumus
|