[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


40:458  et  iube  quod  velis.  Nam  alioqui,  si  vel  minimum  apicem  iniungat  nobis  Deus,  non  erimus  ferendo.  Caeterum,  vires  nostrae  ad  implendum  quidquid  postulat  sufficient,  modo  ipse  eas  suppeditet,  et  non  ita  simus  stolidi,  ut  putemus  non  aliud  comprehendi  praeceptis,  quam  quod  in  nobis  positum  est:  quia  ut  iam  dixi,  nihil  magis  perversum,  quam  metiri  nostris  viribus  iustitiam  legis,  quae  prorsus  est  angelica.  Per  cor  non  dubito  quin  sedem  omnium  affectuum  designet,  sicuti  per  spiritum  partem  intellectivam  animae.  Cor  saepe  sumitur  pro  ratione  et  intelligentia:  sed  ubi  duae  istae  voces  simul  iunguntur,  spiritus  respicit  mentem,  atque  ita  est  facultas  intellectiva  animae:  cor  autem  accipitur  pro  voluntate  vel  sede  omnium  affectuum.  Hinc  videmus  quantopere  corrupti  fuerint  Israelitae,  quod  aliter  non  potuerint  Deo  reconciliari,  nisi  fierent  novi  homines  tam  mente  quam  corde.  Sed  hinc  etiam  colligere  licet  generalem  doctrinam,  nihil  scilicet  esse  in  nobis  sanum  vel  integrum:  ideoque  ut  placeamus  Deo,  opus  esse  integra  renovatione.  Quod  autem  subiicitur  rursum  parit  multas  quaestiones,  Quare  moriemini  domus  Israel?  Hic  enim  homines  imperiti  existimant  Deum  speculari  quid  faciant  homines,  et  ab  ipsis  pendere  cuiusque  salutem  vel  interitum,  ac  si  Deus  nihil  ante  conditum  mundum  de  nobis  statuisset.  Deum  igitur  exinaniunt  quodammodo,  quia  fingunt  ipsum  teneri  suspensum  et  dubium  qualis  futurus  sit  cuiusque  exitus,  et  illic  ita  sollicitum  esse  de  salute  nostra,  ut  velit  omnes  esse  salvos:  sed  relinquat  in  arbitrio  cuiusque,  perire  an  salvus  esse  malit.  Atqui  Deus  hoc  modo,  ut  dixi,  fieret  spectrum.  Sed  nihil  opus  est  longa  disputatione,  quia  scriptura  ubique  satis  clare  praedicat  constitutum  esse  Deo  quid  de  nobis  futurum  sit.  Elegit  enim  suos  ante  mundi  creationem,  alios  reprobavit.  Nihil  hac  doctrina  clarius.  Denique  si  nulla  esset  praedestinatio  apud  Deum,  nulla  esset  eius  deitas,  quia  cogeretur  in  ordinem,  ac  si  esset  unusquispiam  ex  nobis:  imo  homines  aliquatenus  sunt  providi,  quoties  scilicet  vult  Deus  scintillas  suae  imaginis  in  illis  micare.  Si  ergo  vel  minima  gutta  providentiae  in  hominibus  deprehenditur,  quid  erit  in  ipso  fonte?  Nimis  ergo  insipidum  est  commentum,  fingere  Deum  manere  quasi  dubium,  et  exspectare  quid  singulis  futurum  sit  prout  ipsis  libuerit  aut  salutem  adipisci,  aut  perire.  Sed  aperta  sunt  prophetae  verba.  Deus  enim  dolenter  hic  testatur  se  nolle  mortem  morientis.  Respondeo,  quemadmodum  ante  dictum  fuit,  nihil  esse  absurdi,  si  Deus  suscipiat  duplicem  personam,  non  quod  ipse  sit  duplex,  quemadmodum  protervi  isti  canes  contra  nos  blaterant:  sed  quia  incomprehensibile  nobis  est  eius  consilium.  Hoc  quidem  fixum  esse  debet,  ante  conditum  mundum  nos  esse  praedestinatos  vel  ad  vitam,  vel  ad  mortem.  Nunc  quia  non  possumus  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci