[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:456  commentum  venisset  in  mentem,  valere  ad  iram  Dei  placandam  pretiumque  pro  peccatis  solvendum.  JEt  quum  hoc  dixisset.  Hic  exponit  Christus,  quorsum  illa  violentae  mortis  praedictio  spectaret,  nempe  ut  se  Petrus  ad  tolerantiam  comparet.  Quando,  inquit,  mors  tibi  subeunda  est  meo  exemplo,  sequere  ducem  tuum.  Caeterum,  quo  libentius  Deo  ad  crucem  vocanti  Petrus  obtemperet,  ducem  se  Christus  proponit.  Neque  enim  generalis  est  exhortatio  qua  eum  ad  sui  imitationem  invitet,  sed  tantum  agit  de  specie  mortis.  Hoc  autem  unum  quidquid  acerbitatis  in  morte  est  non  parum  mitigat,  dum  se  ante  oculos  nostros  offert  filius  Dei  cum  beata  sua  resurrectione,  quae  triumphus  est  noster  contra  mortem.  20.  Conversus  autem  Petrus  videt  discipulum,  quem  diligebat  Iesus,  sequentem:  qui  et  recubuit  in  coena  super  pectus  eius,  et  dixit:  Domine,  quis  est  ille,  qui  tradit  te?  21.  Hunc  ergo  quum  vidisset  Petrus,  dixit  Iesu:  Domine,  Me  autem  quid?  22.  Dicit  ei  Iesus:  Si  eum  volo  manere,  donec  veniam,  quid  ad  te?  tu  me  sequere.  23.  Exiit  ergo  sermo  inter  fratres,  quod  discipulus  ille  non  moreretur:  et  non  dixerat  ei  Iesus,  quod  non  moreretur,  sed:  Si  volo  eum  manere,  donec  veniam,  quid  ad  te?  24.  Hic  est  discipulus  ille,  qui  testimonium  perhibet  de  his,  et  scripsit  haec:  et  scimus,  quod  verum  est  testimonium  eius.  25.  Sunt  autein  et  alia  multa,  quae  fecit  Iesus,  quae,  si  scribantur  singulatim,  ne  ipsum  quidem  mundum  capturum  arbitror  eos,  qui  scriberentur,  libros.  20.  Conversus  Petrus.  Habemus  in  Petro  nostrae  non  modo  supervacuae  sed  etiam  noxiae  curiositatis  exemplum,  quod  aliorum  intuitu  ab  officio  nostro  abstrahimur.  Est  enim  nobis  fere  innatum,  ut  alienae  potius  quam  vitae  nostrae  rationem  exigendo  vana  inde  captemus  effugia.  Hoc  enim  excusationis  colore  ultro  nos  decipimus,  quod  non  sint  alii  meliores,  quasi  vero  nos  eorum  ignavia  absolvat.  Vix  autem  centesimus  quisque  reputat,  quid  valeat  illud  Pauli:  Unusquisque  onus  suum  portabit  (Gal.  6,  5).  Quare  in  unius  hominis  persona  communis  est  omnium  reprehensio,  qui  huc  et  illuc  circumspiciunt,  qualiter  se  gerant  homines:  quid  autem  sibi  a  Deo  iniunctum  sit,  negligunt.  In  eo  praesertim  nimis  crasse  hallucinantur,  dum  secure  praetereunt,  quid  postulet  privata  cuiusque  et  singularis  vocatio.  Ex  decem  unum  Deus  eliget,  quem  vel  gravissimis  aerumnis  vel  immensis  laboribus  exerceat:  alios  novem  quietos  sinet,  vel  saltem  leviter  tantum  exercebit.  Deinde  non  eodem  omnes  modo  tractat,  sed  de  singulis,,  prout  visum  est,  experimentum  capit.  Quum  ergo  variae  sint  Christianae  militiae  species,  suum  quisque  ordinem  tenere  discat,  nec  tanquam  otiosi  de  hoc  vel  illo  quaera-  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci