[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:455  455  IN  EVANGELIUM  IOANNIS  456  Alius  te  cinget.  Multi  genus  mortis  notari  putant,  quod  extensis  brachiis  suspensus  fuerit.  Verum  ego  simpliciter  cingendi  verbo  comprehendi  interpretor  externas  omnes  actiones,  quibus  se  et  vitam  suam  homo  componit.  Cingebas  te,  hoc  est,  induebas  prout  libitum  erat:  posthac  autem  tolletur  haec  formandi  habitus  libertas.  Porro  quo  supplicii  genere  affectus  fuerit  Petrus,  nescire  praestat  quam  dubiis  fabulis  habere  fidem.  Ducet,  quo  non  vis.  Sensus  est,  Petrum  non  suo  fato,  sed  vi  et  gladio  moriturum.  Sed  videtur  absurdum,  quod  Christus  mortem  eius  voluntariam  fore  negat.  Nam  ut  nulla  constantia,  sic  nulla  martyrii  laus,  ubi  quis  ad  mortem  invitus  rapitur:  verum  hoc  ad  dissidium  carnis  et  spiritus,  quod  sentiunt  in  se  fideles,  referri  debet.  Nunquam  enim  tam  libero  solutoque  affectu  obsequimur  Deo,  quin  mundus  et  caro  velut  funiculis  quibusdam  in  contrarium  nos  retrahant.  Unde  illa  Pauli  querimonia:  Non  quod  volo  bonum,  hoc  facio,  ete.  Praeterea  notandum  est,  naturaliter  omnibus  insitum  esse  mortis  horrorem  :  quia  naturae  repugnat,  velle  dissolvi.  Itaque  Christus,  etsi  toto  corde  compositus  erat  ad  parendum  Deo,  mortem  tamen  deprecatur.  Adde  quod  Petro  formidabiles  erant  cruciatus  ex  hominum  saevitia:  quare  nibil  mirum  si  mortem  aliquatenus  refugerit.  Sed  in  eo  clarius  probabit,  quam  Deo  obedientiam  praestabat,  quod  mortem  quam  per  se  libenter  fugisset  sponte  tamen  obiit,  quia  sciebat  ita  placere  Deo:  neque  enim  ulla  fuisset  patientia  absque  animi  passione.  Atque  haec  cognitu  valde  utilis  est  doctrina.  Nam  et  nos  ad  preces  sollicitat,  quia  nunquam  absque  singulari  Dei  auxilio  vincere  possemus  mortis  timorem  :  ideoque  nihil  restat,  nisi  ut  suppliciter  nos  offeramus  illi  regendos.  Deinde  valet  ad  sublevandas  mentes  nostras,  ae  prorsus  concidant,  si  quando  trepidare  in  persequutionibus  contigerit.  Qui  martyres  nullo  fuisse  tactos  metu  fingunt,  desperationis  materiam  sumunt  ex  proprio  metu.  Atqui  non  est  quod  a  sequendo  illorum  exemplo  nos  deterreat  nostra  infirmitas,  cui  similem  experti  sunt,  ut  non  possent  nisi  secum  pugnando  de  hostibus  veritatis  triumphum  agere.  19.  Significans,  qua  morte  ete.  Magnum  habet  pondus  haec  periphrasis:  etsi  enim  scopum  hunc  piis  omnibus  propositum  esse  decet,  ut  Deum  tam  vita  quam  morte  sua  glorificent,  voluit  tamen  Ioannes  peculiari  elogio  ornare  eorum  mortem,  qui  sanguine  suo  evangelium  Christi  obsignant  nomenque  illustrant:  sicuti  Paulus  docet  ad  Philippenses  1,  19.  Iam  vero  nostrum  est,  quem  mors  Petri  fructum  protulit,  colligere.  Nam  ignaviae  nostrae  culpa  est,  nisi  inde  confirmatur  fides  nostra  et  eodem  etiam  tendimus,  ut  per  nos  illustretur  Dei  gloria.  Hunc  finem  si  considerassent  papistae  in  morte  martyrum,  nunquam  illis  sacrilegum  illud  et  detestabile   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci