40:455  455  PRAELECTIONES  456  Iterum  hortatur  Ezechiel  populum,  ut  omissis  querimoniis  agnoscat  nullum  esse  remedium  suis  malis,  nisi  ut  se  reconciliet  Deo.  Id  autem  fieri  non  poterat  nisi  resipisceret.  Neque  enim  Deus  frustra  infestus  erat,  aut  iniuste  more  hominum  odio  innoxios  prosequebatur,  et  nihil  tale  meritos.  Necesse  igitur  fuit  suppliciter  petere  a  Deo  veniam.  Hoc  iam  attigerat  Ezechiel,  sed  nunc  pluribus  verbis  confirmat.  Dicit  igitur  eos  non  modo  operam  ludere,  sed  magis  accendere  ignem  vindictae  Dei,  dum  ita  cum  ipso  litigant,  et  queruntur  se  indigne  ab  ipso  tractari  :  proiicite,  inquit,  a  vobis  iniquitates  vestras.  Ostendit  residere  in  ipsis  causam  omnium  malorum:  ideo  frustra  eos  tergiversari.  Sed  clarius  deinde  exprimit  fuisse  penitus  imbutos  contemptu  Dei,  impietate,  et  pravis  cupiditatibus.  Nam  si  tantum  loquutus  esset  de  externis  sceleribus,  obiurgatio  fuisset  dimidia  ideoque  levior.  Verum  postquam  iussit  eos  valedicere  suis  sceleribus,  addit,  facite  vobis  cor  novum  et  spiritum  novum.  Exigit  ergo  ab  ipsis  solidam  renovationem,  ut  non  tantum  vitam  suam  componant  ad  normam  legis,  sed  ut  sincero  corde  timeant  Deum:  quia  nemo  bonos  fructus  nisi  a  viva  radice  proferet.  Externa  autem  opera,  ut  alibi  visum  fuit,  sunt  fructus  poenitentiae,  quos  necesse  est  produci  a  radice.  Ea  autem  est  interior  cordis  affectus.  Quod  tandem  subiicit  pertinet  ad  refutandam  eorum  improbitatem.  Nam  volebant  Deo  adscribi  suum  interitum.  Hic  autem  Deus  suscipit  personam  dolentis,  quare  moriemini,  inquit,  domus  Israel?  idque  proximo  versu  clarius  confirmat.  32.  Quia  non  oblector  morte  morientis  (hoc  est,  eius  qui  perit),  dicit  dominator  Iehovah:  convertimini  itaque,  et  vivite.  Videmus  ergo  ut  Deus  falsum  illud  probrum  a  se  reiiciat,  quo  gravabant  eum  filii  Israel  quum  dicerent  se  perire  immodico  eius  rigore,  nec  reperire  causam  cur  ita  severus  in  eos  esset.  Pronuntiat  ex  opposito,  causam  mortis  esse  penes  ipsos:  deinde  ostendit  remedium,  ut  vitam  in  melius  mutent,  neque  id  tantum  externa  specie,  sed  ut  sinceritas  cordis  respondeat:  et  simul  testatur  se  fore  illis  exorabilem:  imo  sponte  occurrit,  ut  se  reconciliet,  modo  resipiscant  ipsi  ex  animo  et  non  ficte.  Tenemus  nunc  prophetae  consilium.  Diximus,  hoc  modo  nos  moneri,  si  cupimus  ad  Deum  redire,  incipiendum  esse  a  vero  principio,  nempe  ut  corde  et  spiritu  renovemur:  quia,  ut  dicitur  apud  Ieremiam  (5}  3),  respicit  veritatem  vel  integritatem,  neque  moratur  externas  larvas.  Sed  videri  posset  absurdum  quod  Deus  Israelitas  hortatur,  ut  sibi  forment  cor  novum:  et  homines  male  exercitati  in  scriptura  cristas  erigunt  praetextu  huius  loci  ac  si  esset  in  libero  hominis  arbitrio  se  ipsum  convertere.  Cla-