[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:454  18.  Amen,  amen  dico  tibi.  Postquam  hortatus  est  Christus  Petrum  ad  pascendas  oves,  eundem  quoque  armat  ad  obeundam  quae  instabat  malitiam.  Ita  non  modo  exigit  ab  eo  fidem  ac  diligentiam,  sed  invictum  animum  in  periculis  et  constantiam  in  toleranda  cruce.  Deinde  ad  mortem  obeundam,  ubi  opus  fuerit,  paratum  esse  iubet.  Etsi  autem  non  aequalis  est  pastorum  omnium  conditio,  convenit  tamen  admonitio  haec  omnibus  aliqua  ex  parte.  Parcit  Dominus  multis  et  ab  eorum  sanguine  abstinet:  hoc  uno  contentus,  quod  dum  vivunt  bona  fide  se  totos  illi  consecrant.  Sed  quia  novas  subinde  pugnas  et  multiplices  movet  Satan,  necesse  est  ad  mortem  paratos  esse,  quicunque  pascendi  munus  suscipiunt:  ut  certe  illis  negotium  est  non  solum  cum  ovibus,  sed  etiam  cum  lupis.  Quod  ad  Petrum  spectat,  voluit  eum  Christus  de  exitu  suo  praemonitum,  ut  assidue  meditaretur,  sanciendam  esse  demum  proprio  sanguine  doctrinam,  cuius  erat  minister.  Quanquam  videtur  Christus  in  his  verbis  non  eius  tantum  habuisse  respectum,  sed  martyris  elogio  apud  alios  ornasse:  ac  si  dixisset,  fore  longe  alium  athletam  quam  se  praestiterat.  Quum  esses  iunior.  Videtur  senectus  quieti  et  otio  esse  destinata:  quare  vacatio  senibus  dari  solet  ab  oneribus  publicis,  et  milites  fiunt  emeriti.  Poterat  ergo  Petrus  sibi  in  illa  aetate  promittere  tranquillum  vitae  statum.  Contra  pronuntiat  Christus  inversum  iri  naturae  ordinem,  ut  qui  suo  arbitrio  iuvenis  vixerat  senex  alieno  regatur,  et  quidem  violentum  imperium  ferat.  Caeterum  in  Petro  insigne  habemus  communis  nostrae  sortis  speculum.  Multis  commoda  est  ac  iucunda  vitae  ratio,  antequam  a  Christo  vocentur,  simul  ac  nomen  ilii  dederunt  ac  recepti  sunt  in  discipulos,  vel  saltem  aliquanto  post  tempore  trahuntur  ad  graves  pugnas,  ad  tumultuosam  vitam,  ad  ingentia  pericula,  interdum  ad  ipsam  quoque  mortem.  Haec  conditio,  tametsi  dura  est,  non  tamen  aegre  ferenda.  Interea  sic  temperat  Dominus  crucem,  qua  vult  servos  suos  experiri,  ut  illis  tantisper  indulgeat,  dum  maturuerit  eorum  virtus.  Neque  enim  ignota  est  illi  eorum  infirmitas,  ultra  cuius  modum  eos  non  urget  Sic  Petro  ignovit,  quamdiu  tenerum  adhuc  atque  imbellem  esse  ipsum  videbat.  Discamus  ergo,  nos  illi  ad  extremum  usque  spiritum  offerre,  modo  robur  suppeditet.  Qua  in  re  foeda  multorum  ingratitudo  apparet.  Nam  quo  mitius  nobiscum  agit  Dominus,  eo  magis  assuescimus  ad  perpetuam  mollitiem.  Ita  vix  centesimus  quisque  reperitur  qui  non  obstrepat,  si  post  longam  indulgentiam  durius  tractetur.  Atqui  potius  reputanda  erat  Dei  humanitas,  quod  nobis  ad  tempus  parcit.  Ita  dicit  Christus  (Matth.  9,  15),  se  quamdiu  in  terris  versatus  est  discipulos  suos  hilariter  habuisse,  ac  si  nuptiis  interessent,  quos  postea  manebant  ieiunia  et  lacrymae.  29*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci