25:454  nempe  tertia  pars  aut  circiter  eorum  qui  censi  paulo  ante  fuerant.  Porro  quia  ubique  dicuntur  satis  fecisse  suis  promissis,  probabilis  elicitur  coniectura,  Mosis  consilium  non  fuisse,  praecise  exigere,  ut  omnes  qui  nomina  dederant  relictis  uxoribus  et  liberis,  militarent  in  terra  Chanaan,  donec  prorsus  debellatum  foret.  Et  certe,  durum  ac  crudele  fuisset,  imbellem  turbam  multis  gentibus  infestis  circumdatam  absque  custodia  deserere.  Nec  vero  hostium  reliquiae  a  vicinis  gentibus  adiutae  in  tanta  occasione  diu  cessassent,  quin  mulieres  et  pueros  trucidando,  se  ulciscerentur.  Praesidium  ergo  in  regione  nondum  satis  pacata  manere  oportuit,  quod  ad  prohibendas  incursiones  sufficeret.  Nec  vero  adeo  rigidus  fuit  Moses  quin  miseris  consuleret.  Quin  etiam  pro  sua  prudentia  et  aequitate  nunquam  praesidio  nudasset  quam  nuper  armis  occupaverant  ditionem.  Adde  quod  concursus  tantae  multitudinis  impedimento  fuisset  magis  quam  adiumento  in  acquirenda  terra  Chanaan.  Hac  itaque  moderatione  contentus  fuit  Moses,  ne  Rubenitae  et  Gaditae  fratribus  in  gerendo  bello  occupatis,  ipsi  resides  et  otiosi  proventus  suos  domi  comederent,  ac  eos  destituerent  suo  auxilio,  quibus  acceptam  ferre  debebant  quam  nacti  erant  haereditatem.  Atque  in  eo  perspecta  fuit  quadraginta  millium  sinceritas,  quod  tribulibus  suis  quietis,  onera,  molestias,  et  pericula  militiae  non  detrectant.  Promptum  erat  causari,  sibi  non  minus  iustam  esse  vacationis  causam.  Quod  igitur  delectu  habito  alacriter  pergunt  quo  iubentur,  neque  fratribus  immunitatem  invident,  inde  apparet  fuisse  sponte  et  liberaliter  ad  officium  paratos.  Quanquam  dubium  non  est,  accepto  flore,  ansam  querimoniis  et  litibus  fuisse  praecisam.  Neque  enim  contendere  aequum  fuit,  quin  senibus  et  emeritis,  vel  teneris  et  debilibus  parcerent:  nisi  forte  divinare  quispiam  malit,  non  iudicio,  sed  sorte  conscriptum  fuisse  exercitum.  Mihi  tamen  potius  videtur,  ut  quisque  erat  robustissimus  et  ad  ferendos  labores  maxime  idoneus,  nomen  dedisse.  14.  Eo  die  magnificavit.  Non  fuit  hic  quidem  praecipue  miraculi  finis,  ut  Iosue  potentia  et  autoritate  praestaret:  sed  quum  publicae  utilitatis  magnopere  referret,  Iosue  imperium  stabiliri,  merito  tanquam  beneficentiae  Dei  cumulus  id  ponitur,  fuisse  quasi  sacris  insignibus  ornatum,  quae  venerationem  apud  populum  parerent,  ne  quis  eum  contemnere  auderet.  Nisi  enim  a  capite  regatur  promiscua  multitudo,  sponte  dissipatur.  Deus  ergo,  ut  populi  sui  saluti  prospiceret,  Iosuam  insignivit  eximia  nota,  quae  eius  vocationem  assereret.  Discendum  autem  est  ex  hoc  loco,  eos  omnes  a  Deo  nobis  commendari  per  quorum  manum  excellenter  virtutem  suam  profert,  ut  iustum  apud  nos  honorem  ac  reverentiam  obtineant.  Porro  si  quis  obiiciat,  quod  29*