40:452
manebit
gloria
suae
iustitiae
Deo
integra
et
illibata.
Postea
subiicit,
26.
Si
aversus
fuerit
iustus
a
iustitia
sua,
et
fecerit
iniquitatem,
et
mortuus
fuerit
in
illis
(est
mutatio
numeri,
hoc
est,
in
suis
sceleribus,
in
scelere
suo),
in
iniquitate
sua
quam
patravit,
monetur.
27.
Et
si
conversus
fuerit
sceleratus
a
sceleribus
suis
quae
fecit,
et
fecerit
iudicium
et
iustitiam,
ipse
animam
suam
vivificabit
(hoc
est,
a
morte
eripiet,
vel
restituet
in
vitam),
28.
Et
viderit,
et
conversus
fuerit
ab
omnibus
sceleribus
quae
patravit,
vivendo
vivet,
non
morietur.
Repetit
propheta
quod
ante
vidimus,
nempe
statum
causae
in
eo
verti,
an
causam
obstrependi
habeat
populus,
quum
Deus
absolvit
eos,
qui
resipiscunt,
et
damnat
iustos,
qui
deserunt
cursum
piae
et
sanctae
vitae.
Nam
huc
semper
redeundum
est
tanquam
ad
cardinem,
Deum
scilicet
ita
rependere
cuique
pro
suis
operibus,
quia
misericordiam
offert
omnibus
perditis,
et
nihil
aliud
postulat,
nisi
ut
ad
ipsum
sincero
animo
redeant.
Ubi
ergo
Deus
tam
clementer
agit
cum
impiis,
et
ita
propensus
est
ad
dandam
veniam,
quid
causae
est
cur
litigent
cum
ipso
homines?
Iam
si
iustus
cursum
retroagat,
et
postquam
ad
tempus
ostenderit
aliqua
signa
timoris
Dei,
excutiat
omnem
obedientiam,
quid
potest
obiici,
ubi
Deus
ipsum
punit,
et
deletur
memoria
superioris
iustitiae?
Deus
ergo
hic
statuit
in
medio
summam,
vel
caput
totius
causae.
Diximus
autem
quomodo
intelligi
debeat,
iustos
averti
a
sua
iustitia,
non
quod
electi
unquam
penitus
deficiant,
quemadmodum
multi
putarunt
exstingui
fidem,
et
omnem
radicem
pietatis
etiam
in
filiis
Dei:
illud
nimis
est
absurdum:
quia
ut
dixi,
donum
regenerationis
habet
semper
annexam
perseverantiam.
Sed
hic
agitur
de
iustitia
quae
agnoscitur
ab
hominibus.
Scimus
autem
frequenter
accidere,
ut
qui
visus
est
plus
quam
integer
et
perfectus
tandem
deficiat.
Iam
pronuntiat
Deus
se
poenam
sumpturum
de
omnibus
qui
ipsum
dereliquerint,
et
fore
exorabilem
ac
propitium
miseris
peccatoribus,
qui
cupient
cum
ipso
reconciliari.
Atque
iterum
repetit,
si
viderit
et
conversus
fuerit
impius
a
sceleribus
suis.
Notandum
est
hoc
verbum.
Significat
enim
initium
poenitentiae
esse
rectam
cogitationem
:
quia
utcunque
reprobi
scientes
et
volentes
transgrediantur
legem
Dei:
certum
tamen
est,
ipsos
laborare
caecitate
et
amentia:
quia
scriptura
etiam
non
frustra
ipsos
vocat
stultos
aut
vesanos.
Neque
tamen
extenuat
eorum
culpam
ac
si
inscitia
delinquerent:
sed
intelligit
diabolica
amentia
ita
excaecatos
esse,
ut
nihil
cogitent.
Nam
certe
horror
statim
invaderet
eorum
animos
si
tantum
agnoscerent
Deum
sibi
esse
adversum,
et
se
cum
ipso
bellum
gerere.
Hac
ratione
igitur
propheta.
|