47:450
protinus
in
mentem
debet,
ex
eius
fluxisse
gratia
beneficium
hoc,
qui
bonorum
omnium
autor
est.
Pia
ista
divinae
gratiae
agnitio,
quae
Ioannis
animo
insidebat,
eum
ad
Christi
quoque
notitiam
deduxit.
Neque
enim
Christum
oculis
cognoscit,
sed
quia
persuasus
est
divinitus
oblatam
esse
piscium
copiam,
colligit
Christum
esse,
a
quo
directae
fuerant
ipsorum
manus.
Sed
quemadmodum
in
Ioanne
prior
est
fides,
ita
mox
Petrus
eum
ardore
superat,
quando
posthabita
ratione
periculi
in
lacum
se
proiicit.
Sequuntur
alii
navigio.
Perveniunt
quidem
omnes
tandem
ad
Christum,
sed
Petrum
singularis
ardor
prae
aliis
rapit.
Caeterum
ambulandone
an
natando
traiecerit
ad
ripam,
dubium
est.
Hoc
tenere
sufficiat,
quod
relicto
navigio
iter
arripuerit,
non
fuisse
praecipitem
temeritatis
impetum,
sed
pro
zeli
sui
mensura
ante
alios
progressum
esse.
Non
valebant
illud
trahere.
Primum
in
tam
copiosa
piscium
captura
Christus
suae
virtutis
specimen
edidit:
alterum
vero,
dum
occulta
sua
virtute
integrum
rete
servavit,
quod
alias
scindi
ac
disrumpi
necesse
erat.
Iam
accedunt
aliae
circumstantiae,
quod
carbones
in
ripa
accensos
reperiunt
discipuli,
quod
adsunt
pisces,
quod
expositus
est
illic
etiam
panis.
Quantum
ad
piscium
numerum
spectat,
non
est
sublime
aliquod
in
eo
quaerendum
mysterium.
Argute
Augustinus
ex
repetitis
numeris,
legem
inde
et
evangelium
conflat.
Verum
si
quis
propius
expendat,
reperiet
puerilem
esse
lusum.
10.
Afferte
de
piscibus.
Tametsi
momento
impletum
fuerat
rete
citra
magnum
eorum
laborem,
capturam
tamen
illis
Christus
assignat.
Sic
panem
vocamus
nostrum,
quem
petentes
nobis
dari
fatemur
ex
Dei
benedictione
provenire.
12.
Nemo
discipulorum
audebat.
Quaeri
potest,
quid
illis
obstiterit,
pudorne
ex
reverentia
an
aliud
quippiam.
Atqui
si
videbat
Christus
eos
ambigere,
debuit,
ut
saepe
alias,
occurrere
eorum
dubitationi.
Respondeo,
non
aliam
fuisse
pudoris
causam,
nisi
quia
satis
constabat
esse
Christum.
Sciscitari
enim
solemus
de
rebus
dubiis
et
obscuris.
Significat
ergo
evangelista,
non
interrogasse
discipulos
Christum,
quod
veriti
fuerint
illi
iniuriam
facere:
adeo
se
clare
conspicuis
signis
patefecerat.
14.
Hac
iam
tertia
vice.
Numerus
ternarius
ad
temporis
distantiam
refertur.
Plus
septies
iam
apparuerat
Christus:
sed
quidquid
uno
die
gestum
fuerat,
sub
manifestatione
una
complectitur.
Significat
ergo,
per
intervalla
visum
esse
Christum
discipulis,
ut
fidem
suae
resurrectionis
faceret.
15.
Quum
ergo
pransi
essent,
dicit
Simoni
Petro
Iesus:
Simon
Ioannis,
diligis
me
plus
quam
hi?
Dicit
ei:
Etiam,
Domine,
tu
scis,
quod
amem
te.
Dicit
ei:
Pasce
agnos
meos.
16.
Dicit
ei
rursus
secundo:
Simon
Ioannis,
diligis
me?
Ait
illi:
Etiam,
29
|