[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


40:450  hant  ad  extremam  hanc  vesaniam,  ut  nulla  religio,  vel  pudor  nos  teneat,  quin  palam  blateremus  adversus  Deum.  Sed  operae  pretium  est  notare  fontem  huius  impietatis:  primo  si  reputarent  homines  sibi  negotium  esse  cum  Deo,  puderet  ipsos  contra  suum  opificem  insurgere.  Neque  enim  lutum  figulo  suo  obstrepit.  Atqui  nos  centuplo  minus  sumus  quam  lutum,  Dei  respectu.  Sed  veniendum  est  etiam  ad  aliam  considerationem.  Scimus  quanto  maiore  perspicacia  angeli  polleant,  quam  totum  humanum  genus,  qui  tamen  Dei  sapientiam  suppliciter  adorant.  Quid  ergo  nobis  agendum  est?  Deinde  non  tantum  incomprehensibilis  est  Dei  sapientia,  sed  iustitia  eius  regula  est  perfectissima  omnis  iustitiae.  Nunc  si  volumus  statuere  de  operibus  Dei  pro  nostro  sensu,  et  afferre  illuc  nostram  trutinam,  quid  aliud  est  quam  iudicium  nobis  supra  ipsum  arrogare?  Atqui  tenendum  erat  illud  Isaiae,  Vivo  ego  dicit  Iehovah,  coram  me  flectetur  omne  genu,  et  omnis  lingua  mihi  iurabit  (45,  23).  Huius  sententiae  fidelis  est  interpres  Paulus  quum  ideo  iudicium  sibi  arrogare  cunctos  mortales  vetat,  quia  scriptum  sit,  Omnes  sistemur  ad  tribunal  Christi,  ete.  (Rom.  14,  10).  Si  ergo  necesse  nobis  erit  tandem  rationem  reddere  apud  coeleste  Christi  tribunal:  nunc  acquiescendum  erat  Dei  iudiciis:  quia  ubi  tandem  licentia  nostra  profuderit  omnes  suos  impetus,  et  nostrae  petulantiae  quidvis  permiserimus,  Deus  erit  iudex  noster.  Ergo  videmus,  dum  homines  tantum  sibi  concedunt  iuris,  ut  audeant  pronuntiare  de  operibus  Dei  pro  suo  sensu,  primum  subiicere  sapientiam  eius  suis  figmentis,  deinde  nimis  maligne  adeoque  contumeliose  sentire  de  eius  iustitia.  Sed  illud  unum  sufficere  nobis  debet,  homines  nimis  esse  obliviosos  suae  sortis,  dum  audent  contra  suum  opificem  os  aperire,  non  tantum  ut  obmurmurent,  sed  etiam  ut  palam  ipsum  damnent,  ac  si  essent  superiores.  Teneamus  itaque  contrariam  regulam,  nempe  ut  sobrietate  et  modestia  suspicere  discamus  opera  Dei,  quae  nobis  incognita  sunt,  deferre  ei  laudem  summae  et  perfectae  sapientiae,  quamvis  consilia  eius  in  speciem  videantur  absurda.  Et  hoc  breviter  exprimitur  nobis  apud  Hoseam  (14,  10).  Postquam  enim  Deus  pollicitus  est  se  misericordem  fore  populo,  et  ubi  disseruit  de  cladibus  quas  inflixerat,  dicit  se  tandem  fore  medicum:  adiungit,  Quis  sapiens,  et  intelliget  haec?  quia  scilicet  multi  putassent  non  esse  consentaneum  remitti  tot  scelera  perdito  populo:  alii  autem  poterant  obiicere,  quod  audiverant  esse  prorsus  incredibile  et  absurdum,  quia  passus  erat  Deus  populum  quasi  funditus  evelli,  ita  ut  nulla  spes  restaret.  Hac  igitur  ratione  exclamat  propheta  opus  esse  rara  et  singulari  prudentia,  ut  quis  apprehendat  doctrinam  illam  et  amplexetur.  Quum  dicit,  quis  sapiens,  significat  exiguum  fore  numerum  eorum  qui  pa-  29  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci