52:45
45
CAPUT
III.
volent
Gloriari
et
fiduciam
habere,
pro
eodem
posuit.
Effert
enim
fiducia
hominem,
ut
gloriari
etiam
audeat.
Itaque
sunt
res
coniunctae.
4.
Tametsi
ego
etiam.
Non
de
affectu
loquitur,
sed
se
quoque
gloriandi
argumentum
habere
significat,
ei
libeat
aliorum
stultitiam
imitari.
Sensus
ergo
est:
Mea
quidem
gloria
in
Christo
sita
est:
Terum
si
in
carne
oporteat
gloriari,
mihi
etiam
non
deest
materia.
Atque
hinc
discimus
qualiter
refelienda
sit
eorum
arrogantia,
qui
extra
Christum
superbiunt.
Si
eadem
quibus
se
venditant,
suppetunt
etiam
nobis,
ne
patiamur
illos
Christo
insultare
inepta
iactatia,
quin
nostras
quoque
glorias
regeramus:
ut
intelligant
nos
non
invidia
facere,
quod
pro
nihilo
ducimus,
imo
sponte
abiicimus
quae
maximi
faciunt.
Sit
tamen
haec
semper
clausula,
vanam
esse
et
ridiculam
omnem
carnis
fiduciam.
Si
quis
fiduciam
habet
in
carne,
ego
magis.
Non
contentus
se
aequare
cuivis
illorum,
etiam
se
praefert.
Quare
non
potest
in
hac
causa
esse
suspectus,
quasi
invideat
illorum
praestantiae
:
et
Christum
extollat,
deprimendi
eius,
quod
sibi
deest,
causa.
Dicit
ergo,
si
in
contentionem
ventum
fuerit,
se
reliquis
fore
superiorem.
Nihil
enim
habebant
(ut
mox
videbimus),
quod
non
vicissim
haberet
cum
illis
commune:
in
quibusdam
vero
longe
antecellebat.
Improprie
dixit
fiduciam
se
habere,
qui
sine
fiducia
praeditus
erat
gloriis
carnalibus
quibus
alii
turgebant.
5.
Circumcisus
die
octavo.
Ad
verbum
est,
circumcisio
octavi
diei.
Sed
quoad
sensum,
nihil
interest:
significat
enim
se
legitimo
ritu
et
secundum
praescriptum
legis
fuisse
circumcisum.
Ordinaria
autem
illa
circumcisio
pluris
habebatur:
deinde
indicium
erat
generis,
de
quo
mox
subiicit.
Nam
in
alienigenis
non
eadem
erat
ratio:
quia
postquam
fuerant
proselyti,
circumcidebantur
adolescentes
aut
viri,
interdum
etiam
senes.
Dicit
itaque
se
genere
esse
Israelitam.
Tribum
designat,
non
(meo
quidem
iudicio)
quod
plus
haberet
praestantiae
tribus
Beniamin
quam
aliae:
sed
ad
confirmandam
generis
fidem:
ut
moris
erat
singulos
ex
sua
tribu
censeri.
Huc
pertinet
quod
rursus
addit
se
Hebraeum
esse
ex
Hebraeis,
Vetustissimum
enim
erat
hoc
nomen,
utpote
quo
ipse
quoque
Abraham
insignitur
a
Mose
(Gen.
14,13).
Summa
igitur
est,
ab
ultima
origine
Paulum
esse
ex
semine
Iacob
progenitum:
adeo
ut
inde
possit
ultra
atavos
et
abavos
citare.
Secundum
legem
Pharisaeus,
Postquam
de
generis
nobilitate
disseruit,
nunc
descendit
ad
dotes
personae
(ut
vocant)
peculiares.
Vulgo
satis
notum
est,
sectam
Pharisaeorum
opinione
sanctimoniae
ac
doctrinae
fuisse
prae
aliis
celebrem:
eius
se
fuisse
commemorat.
Pharisaeos
a
divisione
fuisse
appellatos,
communis
opinio
est:
verum
mihi
magis
pro-
|