37:45
45
CAPUT
XLI.
46
exitium
appetamus.
Si
quis
rursus
excipiat,
non
solum
exspectandum
esse,
sed
etiam
appetendum
quod
Dominus
promittit,
quum
cedat
in
eius
gloriam
et
salutem
nostram:
fateor
sane
hoc
solatio
non
parum
levari
nostros
dolores,
quum
promittit
se
poenas
aliquando
sumpturum
de
hostibus4,
qui
nos
crudeliter
vexarunt,
atque
eadem
ipsis
mensura
redditurum
:
hoc
non
obstat
quominus
nos
interea
mansuetos
esse
iubeat,
ut
nos
potius
misereat
ipsorum
ob
mala
quae
sibi
accersunt,
eorumque
vicem
deploremus,
quam
feramur
crudeli
affectu
in
ipsorum
perniciem.
Quod
si
hanc
promissionem
qua
decet
fide
amplectimur,
omni
carnis
impetu
in
ordinem
subacto,
primum
compositi
erimus
ad
tolerantiam:
deinde
moderato
zelo
expetemus
Dei
iudicium.
Ideoque
danda
inprimis
opera
est,
ut
omni
turbulento
carnis
motu
sedato
et
valere
iusso
liquido
sinceroque
corde
exspectemus
opportunum
iudicii
tempus,
idque
non
tam
privatae
utilitatis
respectu,
quam
ut
laudem
suam
obtineat
Dei
iustitia.
In
eandem
sententiam
a
Davide
scriptum
est
(Psalm.
58,
11):
Laetabuntur
iusti,
quum
viderint
ultionem,
pedes
suos
in
sanguine
impiorum
lavabunt.
Non
quod
delectentur
eorum
malo
:
sed
quod,
ut
postea
subiungit,
iustum
maneat
fructus
suus,
et
iusta
Dei
iudicia
in
terra
patefiant,
quum
improbi
scelerum
suorum
poenas
luunt.
Iudaei,
ut
sunt
truculenti
natura,
et
caedium
avidi,
has
promissiones
eo
sensu
arripiunt
quo
ferae
et
immanes
bestiae,
quae
oblatam
praedam
aviditate
vorant,
atque
solo
eius
sensu
infremiscunt.
At
Dominus
non
vult
suos
mansuetudinis,
quam
praecipue
commendat,
oblivisci.
Nec
enim
ipsius
esse
possumus,
nisi
eodem
spiritu,
humanitatis
videlicet
et
clementiae,
dirigamur.
Denique
hac
similitudine
rastri
dentati
nihil
aliud
significat,
quam
infelicissimum
impiorum
exitum,
quos
Dominus
piorum
manu
profligabit.
Idque
ut
pios
consoletur:
non
ut
ad
caedis
aviditatem
inflammet.
16.
(Ventilabis
eos.)
Idem
hic
significat
quod
proximo
versu,
sed
alia
similitudine.
Nam
ecclesiam
vanno
comparat:
impios
vero
quisquiliis
quae
vanno
proiectae
disperguntur
huc
et
illuc:
ac
si
diceret,
Quamvis
ad
tempus
gentes
vos
triturent
atque
ventilent,
durius
tamen
ipsas
iudicium
manet.
Exitio
enim
suo
triturabuntur,
ac
veluti
quisquiliae
proiicientur.
Notandum
vero
discrimen
est:
quia
et
hic
bono
suo
fideles
triturantur,
quia
patiuntur
se
domari,
et
redigi
sub
imperium
Dei.
Alii
vero
pervicaciter
repugnant,
nec
se
in
ordinem
cogi
sinunt.
Hos
tanquam
paleas
aut
quisquilias
vento
proiici
docet
propheta.
Sic
Iudaeos
flagellis
Deus
excusserat,
calcaverat
triturando,
cribrando
agitaverat,
ut
tritico
bene
purgato
similes
ad
se
colligeret:
profanas
vero
gentes
quasi
paleas
sterquilinio
destinat.
Huc
accedit,
quod
ex
incredulis
quosdam
triturat
|