[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


2:45  [CO  2.45]  tamen  experientia  satis  doceat  disparibus  modis  aliunde  distribui  quod  habemus.  Quod  autem  de  arcana  inspiratione  quae  vegetat  totum  mundum  quidam  blaterant,  non  modo  dilutum,  sed  omnino  profanum  est.  Placet  illis  celebre  dictum  Virgilii:  Principio  coelum  ac  terras,  camposque  liquentes,  Lucentemque  globum  lunae  titaniaque  astra,  Spiritus  intus  alit:  totamque  infusa  per  artus,  Mens  agitat  molem,  et  magno  se  corpore  miscet.  Inde  hominum  pecudumque  genus,  vitaeque  volantum,  Et  quae  marmoreo  fert  monstra  sub  aequore  pontus,  Igneus  est  ollis  vigor  et  coelestis  origo,  etc.  Nempe  ut  mundus  qui  in  spectaculum  gloriae  Dei  conditus  est,  suus  ipse  sit  creator.  Sic  enim  idem  alibi  communem  Graecis  et  Latinis  sententiam  sequutus:  Esse  apibus  partem  divinae  mentis  et  haustus  Aetherios,  dixere.  Deum  namque  ire  per  omnes  Terrasque  tractusque  maris  coelumque  profundum.  Hinc  pecudes,  armenta,  viros,  genus  omne  ferarum,  Quemque  sibi  tenues  nascentem  arcessere  vitas.  Scilicet  huc  reddi  deinde,  ac  resoluta  referri  Omnia:  nec  morti  esse  locum,  sed  viva  volare  Sideris  in  numerum,  atque  alto  succedere  coelo.  En  quid  ad  gignendam  fovendamque  in  cordibus  hominum  pietatem  valeat  ieiuna  illa  speculatio  de  universa  mente  quae  mundum  animat  ac  vegetat.  Quod  etiam  ex  sacrilegis  impuri  canis  Lucretii  vocibus  melius  liquet  quae  a  principio  illo  deductae  sunt.  Hoc  vero  est,  ut  procul  facessat  verus  Deus  quem  timeamus  et  colamus,  umbratile  numen  facere.  Fateor  quidem  pie  hoc  posse  dici,  modo  a  pio  animo  proficiscatur,  naturam  esse  Deum;  sed  quia  dura  est  et  impropria  loquutio  quum  potius  natura  sit  ordo  a  Deo  praescriptus,  in  rebus  tanti  ponderis,  et  quibus  debetur  singularis  religio,  involvere  confuse  Deum  cum  inferiore  operum  suorum  cursu,  noxium  est.  [Inst  1.5.6.]  Meminerimus  ergo,  quoties  quisque  naturam  suam  considerat,  unum  esse  Deum,  qui  sic  gubernat  omnes  naturas  ut  velit  nos  in  se  respicere,  fidem  nostram  ad  se  dirigi,  coli  et  invocari  a  nobis:  quia  nihil  magis  praeposterum  quam  frui  tam  praeclaris  dotibus  quae  in  nobis  divinitatem  spirant,  et  autorem  negligere  qui  precario  nobis  eas  largitur.  Iam  potentia  quam  praeclaris  speciminibus  nos  in  considerationem  sui  rapit?  nisi  forte  latere  nos  potest  cuius  sit  virtutis,  infinitam  hanc  coeli  ac  terrae  molem  suo  verbo  sustentare;  solo  nutu  nunc  fragore  tonitruum  coelum  concutere,  fulminibus  quidlibet  exurere,  fulgetris  aerem  accendere;  nunc  variis  tempestatum  formis  conturbare,  eundem  ipsum  statim,  ubi  libuit,  uno  momento  serenare;  mare,  quod  assiduam  terrae  vastationem  minari  sua  altitudine  videtur,  quasi  in  aere  suspensum  coercere;  et  nunc   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci