[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:449  449  CAPUT  LXVI.  450  tatis  larvas  induebant:  atque  hoc  praetextu  fallebant  multos.  Purificabant  se  in  hortis,  hoc  est,  variis  superstitionibus  se  polluebant,  quibus  tamen  se  puros  reddi  coram  Deo  arbitrabantur.  Alii  sine  ulla  dissimulatione  Deum  religionemque  omnem  spernebant.  Est  igitur  generalis  sententia,  qua  omnes  impios,  cuiuscunque  generis  sint,  comprehendit:  nempe  tam  eos  qui  nequitiam  suam  aperte  produnt,  quam  qui  variis  integumentis  tegunt  et  occultant.  Quod  dicit,  post  unam  in  medio,  quidam  interpretes  subaudiunt  piscinam,  ac  si  in  medio  horti  reposita  esset  aqua  sacra  ad  ablutiones.  Sed  non  minus  conveniet  alter  sensus,  quia  proprium  sibi  quisque  Deum  eligeret,  suam  quoque  arborem  cuique  fuisse  ex  multis.  18.  (Nam  ego  opera  eorum.)  Confirmat  quod  dixit  superiore  versu:  nempe  sumendas  esse  poenas  de  omnibus  impiis,  ut  quamvis  ad  tempus  eos  impune  peccare  sinat  Dominus,  eos  tamen  poenas  aliquando  daturos  esse  persuasi  fideles  ab  eorum  exemplis  abstineant.  Dominus  hic  testatur  se  opera  ipsorum  videre  et  observare,  ac  se  aliquando  re  ipsa  ostensurum  neminem  latere  ipsius  oculos  posse.  Alii  intelligunt  nihil  ab  impiis  designari  posse  sine  permissu  Dei:  quae  quidem  sententia  vera  est,  sed  huic  loco  non  convenit.  Nemo  enim  non  videt  hanc  sententiam  coactam  et  a  contextu  prophetae  alienam  esse.  Solum  enim  confirmat  quod  prius  dixit,  hypocritas  et  sceleratos  tandem  impune  evasuros  non  esse,  quia  Deus  omnia  eorum  facinora,  instituta  et  cogitationes  animadvertit:  nec  quidquam  tergiversando  proficere,  quasi  nunquam  in  iudicium  trahendi  essent.  (Quia  venit  tempus.)  Hoc  etiam  magis  confirmat  quod  dictum  est.  Iam  enim  tempus  appropinquare  dicit  quo  omnes  gentes  convocabit,  ut  reiectis  hypocritis  et  impiis  populum  ex  illis  colligat  et  sibi  adoptet.  Iudaei  efferebantur  superbia  omnesque  alias  nationes  ut  impuras  despiciebant.  Dominus  autem  eas  se  adoptaturum  significat,  ut  eius  gloriae  sint  participes,  cuius  se  indignos  Iudaei  praebent.  Insignis  est  hic  locus,  quo  docemur  Deum  alicui  populo  obstrictum  non  esse,  quin  eos  eligat  quos  volet,  reiectis  incredulis  quos  prius  ad  se  vocavit:  sicuti  luculente  docet  Paulus  Rom.  10,  et  l  l  ,  ubi  ostendit  nos  veluti  in  vacuam  possessionem  venisse,  postquam  Iudaei  sua  incredulitate  reiecti  sunt.  Hoc  eis  iam  minatur  Isaias:  Ne  existimetis  Deum  populis  carere  quum  defeceritis  vosque  indignos  reddideritis  eius  gratia.  Alios  enim  habiturus  est:  ipse  vero  iudicem  se  ostendet,  nec  vos  tanta  licentia  abuti  tandem  patietur.  Venturos  dicit,  quia  fidei  consensu  insiti  in  ecclesiam  coalescent  cum  veris  Iudaeis,  qui  ab  adoptione  non  desciverint:  nam  quia  propinqui  Deo  erant  Iudaei,  gentes  quae  remotae  erant  accedere  ad  eos  oportuit,  ut  dissidio  sublato  Calvini  opera.  Vol  XXXVII.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci