55:446
Propria
gloria
et
virtute.
Receptior
quidem
lectio
est;
Per
gloriam:
sed
quia
quidam
codices
habent
!Sta
Sogi),
hoo
est,
propria
gloria:
atque
ita
reddidit
vetus
interpres,
hanc
lectionem
amplecti
malui:
quia
sic
melius
videtur
fluere
sententia.
Nam
Petri
consilium
est,
diserte
adscribere
uni
Deo
totam
salutis
nostrae
laudem:
ut
sciamus
nos
illi
omnia
debere.
Id
autem
clarius
exprimitur
his
verbis,
Quod
nos
vocaverit
propria
gloria
et
virtute.
Altera
tamen
lectio,
licet
obscurior,
in
eundem
finem
spectat.
Docet
enim
nos
ignominia
esse
opertos
et
penitus
vitiosos,
donec
nos
gloria
vestiat
Deus,
et
virtute
ornet.
Porro
hunc
vocationis
effectum
in
electis
esse
significat,
ut
reparetur
in
ipsis
gloriosa
Dei
imago,
et
reformentur
in
sanctitatem
et
iustitiam.
4.
Quibus
maximae.
Dubium
est
an
gloriam
et
virtutem
tantum,
an
vero
superiora
etiam
referat.
Tota
difficultas
inde
oritur,
quod
gloriae
et
virtuti,
quas
nobis
Deus
confert,
hoc
non
convenit.
Quod
si
legamus:
Propria
gloria
et
virtute,
nihil
erit
ambiguum
nec
perplexum.
Quaecunque
enim
nobis
a
Deo
promissa
sunt,
proprie
et
merito
virtutis
eius
et
gloriae
effectus
censeri
debent.
Qnamquam
hic
quoque
variant
codices.
Nam
aliqui
habent
5?
Sy
propter
quem:
ut
ad
Christum
referatur.
Utramvis
lectionem
eligas,
hic
tamen
sensus
manebit,
Dei
promissiones
primum
maximi
aestimandas:
deinde
gratuitas
esse,
quia
nobis
dono
sint
oblatae.
Excellentiam
vero
promissionum
inde
ostendit,
quod
nos
tandem
efficiant
naturae
divinae
consortes:
quo
nihil
praestantius
cogitari
potest.
Cogitandum
enim
est
unde
nos
Deus
in
tantum
honoris
culmen
evehat.
Scimus
quam
abiecta
sit
naturae
nostrae
conditio:
quod
ergo
Deus
ita
se
nostrum
facit
ut
sua
omnia
quodammodo
nostra
sint,
huius
gratiae
amplitudo
satis
percipi
animis
non
potest.
Quare
haec
una
meditatio
abunde
sufficere
nobis
debet,
ut
mundo
renuntiantes,
toti
in
coelum
feramur.
Notemus
ergo
hunc
esse
evangelii
finem,
ut
aliquando
conformes
Deo
reddamur:
id
vero
est
quasi
deificari,
ut
ita
loquamur.
Caeterum
naturae
nomen
hic
non
substantiam,
sed
qualitatem
designat.
Manichaei
olim
nos
ex
traduce
Dei
ortos
somniabant,
et
tandem
decurso
vitae
stadio
ad
originem
nostram
reverti.
Sunt
et
hodie
fanatici
homines
qui
sic
in
Dei
naturam
transire
nos
imaginantur,
ut
ipsa
naturam
nostram
absorbeat
Sic
exponunt
quod
Paulus
dicit
(1.
Cor.
15,
18),
Deum
futurum
omnia
in
omnibus.
Eodem
quoque
locum
praesentem
trahunt.
Atqui
nunquam
eiusmodi
delirium
sanctis
apostolis
in
mentem
venit:
tantum
dicere
voluerunt,
nos
omnibus
carnis
vitiis
exutos,
sed
divinae
immortalitatis
beataeque
gloriae
fore
participes,
ut
simus
velut
unum
eum
Deo,
quantum
modulus
noster
feret*
Haec
doctrina
non
prorsus
ignota
fuit
Platoni,
qui
|