52:445
445
IN
EPISTOLAM
AD
PHILEMONEM
446
10.
Bogo
pro
filio.
Quoniam
minus
ponderis
habere
solent
preces
quibus
nulla
iustae
commendationis
causa
subest,
ostendit
Paulus
se
necessario
officio
adduci
ut
pro
Onesimo
intercedat.
Hic
vero
operae
pretium
est
expendere
quantum
se
demittat,
dum
filii
nomen
et
servo,
et
fugitivo,
et
furi
defert.
Quod
autem
eum
a
se
genitum
praedicat,
ministerio
id
factum
est,
non
virtute.
Neque
enim
humanum
est
opus,
hominis
animam
refingere
et
reformare
ad
Dei
imaginem.
Atqui
de
hac
spirituali
generatione
nunc
agitur.
Quia
tamen
fide
regeneretur
anima,
et
fides
est
ex
auditu,
ideo
doctrinae
administer
patris
vices
gerit.
Deinde
quum
sermo
Dei
ab
homine
praedicatus
semen
sit
vitae
aeternae:
non
mirum
est
eum
vocari
patrem,
ex
cuius
ore
semen
illud
concipimus.
Quamquam
interea
tenendum
est,
sic
efficax
esse
in
anima
regenerenda
hominis
ministerium,
ut
proprie
Deus
ipse
spiritus
sui
virtute
regeneret.
Quare
istae
loquutiones
Deum
cum
hominibus
in
certamen
minime
committunt:
sed
tantum
ostendunt
quid
per
homines
Deus
agat.
Quum
dicit,
se
in
v
i
n
c
u
l
i
s
genuisse,
circumstantia
haec
commendationi
addit
pondus.
12.
Illum,
hoc
est
viscera
mea.
Nihil
ad
molliendam
Philemonis
iracundiam
efficacius
dici
potuit.
Nam
si
in
servum
suum
fuisset
implacabilis,
in
Pauli
viscera
hoc
modo
saeviebat.
Mira
vero
Pauli
bonitas,
quod
vile
mancipium,
deinde
furem
et
erronem,
recipere
quodammodo
in
sua
viscera
non
dubitavit,
ut
ab
iracundia
domini
sui
protegeret.
Et
certe
si
suo
pretio
a
nobis
aestimaretur
hominis
ad
Deum
conversio,
eodem
modo
nos
quoque
amplecteremur
quos
sincere
et
absque
fuco
resipipuisse
constaret.
13.
Quem
volebam
apud
me.
Aliud
argumentum
mitigando
Philemoni,
quod
servum
illi
remittat
Paulus,
cuius
ministerio
maxime
alioqui
indigebat.
Fuisset
enim
inhumanum,
tale
Pauli
studium
reiicere.
Et
subindicat
non
ingratum
sibi
fore
munus
si
remittatur:
ut
id
fiat
potius
quam
domi
aspere
tractetur.
Quamquam
addit
etiam
alias
circumstantias,
quod
domini
vices
in
eiusmodi
officio
supplebit
Onesimus:
deinde
quod
ipse
modestiae
causa
nihil
de
iure
Philemonis
detrahere
voluerit:
tertio
quod
plus
laudis
habiturus
sit
Philemon,
si
redditum
suae
potestan
servum
ultro
et
liberaliter
remittat.
Ex
hoc
autem
postremo
colligimus,
quibuscunque
possumus
officiis
iuvandos
esse
Christi
martyres,
dum
pro
evangelii
testimonio
laborant.
Nam
si
exilia,
carceres,
flagella,
contumelias,
bonorum
spoliationes
reputamus
esse
evangelii,
quemadmodum
hic
vocat
Paulus:
quisquis
eorum
socius
recusat
esse
particeps,
se
a
Christo
ipso
separat.
Commune
certe
omnibus
est
evangelii
patrocinium.
Itaque
qui
eius
causa
persequutionem
sustinet,
non
iam
ut
privatus
quispiam
habendus
est,
sed
qui
publicas
|