[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


7:443  443  ACTA  SYNODI  TRIDENTINAE  444  fuisse  attenuatum,  et  inclinatum,  non  tamen  exstinctum.  De  nomine  non  litigabo:  sed  quum  libertatem  minime  exstinctam  fuisse  contendunt,  hoc  sane  intelligunt,  aliquid  restare  facultatis  humanae  voluntati,  ad  bonum  eligendam.  Ubi  enim  non  est  interitus,  illic  saltem  aliqua  est  vitae  portio.  Tollunt  deinde  omnem  ambiguitatem,  quum  attenuatum  dicunt  et  inclinatum.  Ergo,  si  illis.credimus,  debilitavit  nos  peccatum  [pag.  167]  originale,  ut  voluntatis  nostrae  vitium  non  pravitas  sit,  sed  infirmitas.  Nam  si  prava  omnino  voluntas  esset,  non  inclinatae  modo  esset  sanitatis  et  attenuatae,  sed  perditae,  donec  nova  fieret.  Atqui  hoc  posterius  ubique  scriptura  docet.  Ut  innumera  testimonia  omittam,  Paulus  quum  de  natura  humani  generis  concionatur,  non  infirmitatis  damnat  liberum  arbitrium,  sed  omnes  esse  inutiles  pronunciat,  aversos  a  Deo,  et  tyrannidi  peccati  addictos  (Rom.  3,  9  seqq.)  :  ita,  ut  idoneos  esse  neget  ad  quidquam  boni  cogitandum  (2  Cor.  3,  5).  Neque  tamen  interea  negamus,  quin  manea  homini  voluntas,  sed  mala.  Nam  lapsus  Adae  non  sustulit  voluntatem,  sed  ex  libera  servam  'fecit,  ut  non  modo  ad  peccandum  sit  proclivis,  1)  sed  peccato  obnoxia.  Qua  de  re  paulo  post  rursus  dicendum  erit.  Tertium  et  quartum  caput  non  attingo.  Circa  finem  quinti  capitis,  translationem  in  statum  gratiae  fieri  negant,  sine  baptismo,  aut  eius  voto.  Quaeso,  an  non  praestitisset  dicere:  verbo  et  sacramentis  communicari  nobis  Christum  :  vel,  si  ita  loqui  magis  placebat,  applicari,  quam  solius  baptismi  facere  mentionem?  Verum  infantes  a  regno  Dei  arcere  libuit,  qui  ante  erepti  sunt  ex  hac  vita,2)  quam  offerri  ad  baptismum  potuerint.  Quasi  vero  de  nihilo  dictum  sit,  eos  nasci  sanctos,  qui  ex  [pag.  168]  fidelibus  nascuntur  (1  Cor.  7,  14).  Imo,  quo  iure  ad  baptismum  eos  admittimus,  nisi  quod  promissionis  sunt  haeredes?  Nisi  enim  iam  ante  ad  eos  pertineret  vitae  promissio,  baptismum  profanaret,  quisquis  illis  daret.  Quod  si  Deus  in  regnum  suum  eos  adoptavit,  quanta  iniuria  fit  promissioni,  quasi  per  se  ad  eorum  salutem  non  sufficiat?  Invaluit  contraria  opinio,  fateor:  sed  iniquum  est,  hominum  errore,  quamvis  diuturno,  obrui  Dei  veritatem.  Inclusa  est  infantium  salus  in  promissione,  qua  Deus  fidelibus  testatur,  se  fore  illis  et  semini  eorum  in  Deum  (Gen.  17,  7).  Hac  ratione  sibi  nasci  pronunciabat,  qui  ex  Abraham  ducebant  originem.  Huius  promissionis  beneficio  recipiuntur  ad  baptismum,  quia  censentur  ecclesiae  membra.  Non  a  baptismo  igitur  initium  habet  eorum  salus,  sed  quae  1)  Beza  mendose  scribit:  Non  modo  ad  peccandum  fit  proclivis  et  sic  quoque  Amstelodamensis.  2)  Iidem  habent:  m  hac  vita.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci