7:443
443
ACTA
SYNODI
TRIDENTINAE
444
fuisse
attenuatum,
et
inclinatum,
non
tamen
exstinctum.
De
nomine
non
litigabo:
sed
quum
libertatem
minime
exstinctam
fuisse
contendunt,
hoc
sane
intelligunt,
aliquid
restare
facultatis
humanae
voluntati,
ad
bonum
eligendam.
Ubi
enim
non
est
interitus,
illic
saltem
aliqua
est
vitae
portio.
Tollunt
deinde
omnem
ambiguitatem,
quum
attenuatum
dicunt
et
inclinatum.
Ergo,
si
illis.credimus,
debilitavit
nos
peccatum
[pag.
167]
originale,
ut
voluntatis
nostrae
vitium
non
pravitas
sit,
sed
infirmitas.
Nam
si
prava
omnino
voluntas
esset,
non
inclinatae
modo
esset
sanitatis
et
attenuatae,
sed
perditae,
donec
nova
fieret.
Atqui
hoc
posterius
ubique
scriptura
docet.
Ut
innumera
testimonia
omittam,
Paulus
quum
de
natura
humani
generis
concionatur,
non
infirmitatis
damnat
liberum
arbitrium,
sed
omnes
esse
inutiles
pronunciat,
aversos
a
Deo,
et
tyrannidi
peccati
addictos
(Rom.
3,
9
seqq.)
:
ita,
ut
idoneos
esse
neget
ad
quidquam
boni
cogitandum
(2
Cor.
3,
5).
Neque
tamen
interea
negamus,
quin
manea
homini
voluntas,
sed
mala.
Nam
lapsus
Adae
non
sustulit
voluntatem,
sed
ex
libera
servam
'fecit,
ut
non
modo
ad
peccandum
sit
proclivis,
1)
sed
peccato
obnoxia.
Qua
de
re
paulo
post
rursus
dicendum
erit.
Tertium
et
quartum
caput
non
attingo.
Circa
finem
quinti
capitis,
translationem
in
statum
gratiae
fieri
negant,
sine
baptismo,
aut
eius
voto.
Quaeso,
an
non
praestitisset
dicere:
verbo
et
sacramentis
communicari
nobis
Christum
:
vel,
si
ita
loqui
magis
placebat,
applicari,
quam
solius
baptismi
facere
mentionem?
Verum
infantes
a
regno
Dei
arcere
libuit,
qui
ante
erepti
sunt
ex
hac
vita,2)
quam
offerri
ad
baptismum
potuerint.
Quasi
vero
de
nihilo
dictum
sit,
eos
nasci
sanctos,
qui
ex
[pag.
168]
fidelibus
nascuntur
(1
Cor.
7,
14).
Imo,
quo
iure
ad
baptismum
eos
admittimus,
nisi
quod
promissionis
sunt
haeredes?
Nisi
enim
iam
ante
ad
eos
pertineret
vitae
promissio,
baptismum
profanaret,
quisquis
illis
daret.
Quod
si
Deus
in
regnum
suum
eos
adoptavit,
quanta
iniuria
fit
promissioni,
quasi
per
se
ad
eorum
salutem
non
sufficiat?
Invaluit
contraria
opinio,
fateor:
sed
iniquum
est,
hominum
errore,
quamvis
diuturno,
obrui
Dei
veritatem.
Inclusa
est
infantium
salus
in
promissione,
qua
Deus
fidelibus
testatur,
se
fore
illis
et
semini
eorum
in
Deum
(Gen.
17,
7).
Hac
ratione
sibi
nasci
pronunciabat,
qui
ex
Abraham
ducebant
originem.
Huius
promissionis
beneficio
recipiuntur
ad
baptismum,
quia
censentur
ecclesiae
membra.
Non
a
baptismo
igitur
initium
habet
eorum
salus,
sed
quae
1)
Beza
mendose
scribit:
Non
modo
ad
peccandum
fit
proclivis
et
sic
quoque
Amstelodamensis.
2)
Iidem
habent:
m
hac
vita.
|