7:440
aliud
esse,
quam
fiduciam
divinae
misericordiae,
peccata
remittentis
per
l)
Christum,
vel
eam
fiduciam
solam
esse,
qua
iustificamur:
Anathema
sit
XIII.
Si
quis
dixerit:
Homini
cuilibet'2')
ad
remissionem
peccatorum
assequendam
necessarium
esse
ut
credat
certo,
et
absque
ulla
haesitatione
propriae
infirmitatis
et
indispositionis,
peccata
sibi
remissa:
Anathema
sit
XIV.
Si
quis
dixerit
:
Hominem
absolvi
[pag.
160]
a
peccatis,
aut
iustificari
ex
eo,
quod
se
absolvi
aut3)
iustificari
certo
credat:
aut
neminem
esse
iustificatum
vere,
nisi
qui
credit
se
esse
iustificatum,
et
a
sola
fide
absolutionem
et
iustificationem
perfici
:
Anathema
sit
XV.
Si
quis
dixerit:
Hominem
renatum
vel4)
iustificatum
teneri
ex
fide,
ad
credendum
se
certo
esse
in
numero
praedestinatorum:
Anathema
sit.
XVI.
Si
quis
dixerit:
Illud
magnum6)
perseverantiae
donum
se
certo
habiturum,
absoluta
et
infallibili
certitudine:
nisi
hoc
ex
speciali
revelatione
didicerit:
Anathema
sit
XVII.
Si
quis
iustificationis
gratiam
non
nisi
praedestinatis
ad
vitam
contingere
dixerit:
reliquos
vero
omnes,
qui
vocantur,
vocari
quidem,
sed
gratiam
non
accipere,
utpote
divina
potestate
praedestinatos
ad
malum:
Anathema
sit.
XVIII.
Si
quis
dixerit:
Dei
praecepta,
homini
etiam
iustificato,
et
sub
gratia
constituto,
esse
ad
observandum
impossibilia:
[pag.
161]
Anathema
sit
XIX.
Si
quis
dixerit:
Nihil
praeceptum
esse
in
Evangelio,
praeter
fidem,
caetera
esse
indifferentia,
neque
praecepta,
neque
prohibita,
sed
libera:
aut
decem
praecepta
nihil
pertinere
ad
Christianos:
Anathema
sit
XX.
Si
quis
hominem
iustificatum
et
quantumlibet
perfectum
dixerit
non
teneri
ad
observantiam
mandatorum
Dei
et
Ecclesiae:
sed
tantum
ad
credendum,
quasi
vero
Evangelium
sit
nuda
et
absoluta
promissio
vitae
aeternae,
sine
conditione
observationis
mandatorum:
Anathema
sit
XXI.
Si
quis
dixerit:
Christum
Iesum
a
Deo
hominibus
datum
fuisse
ut
redemptorem,
cui
fidant,
non
item
ut
legislatorem,
cui
obediant:
Anathema
sit
XXII.
Si
quis
dixerit:
Iustificatum,
vel
sine
speciali
auxilio
Dei,
in
accepta
iustitia
perseverare
posse,
vel
cum
Dei
auxilio0)
non
posse:
Anathema
sit
XXIII.
Si
quis
Hominem
semel
iustificatum
dixerit
amplius
peccare
non
posse,
neque
gratiam
amittere,
atque
ideo
[pag.
162]
eum,
qui
labitur,
vel
peccat,
nunquam
vere
fuisse
iustificatum,
aut1)
posse
tota
vita
peccata
omnia,
etiam
venialia
vitare,
nisi
ex
I)
Edd.
propter.
2)
Edd.
Omni
homini.
3)
Edd.
ac.
4)
Edd.
et.
5)
Edd.
magnum
illud
usque
in
finem.
6)
Edd.
cum
eo.
7)
Edd.
aut
contra.
|