32:440
mansuetudine
affine
habet?
Sed
ubi
Deus
ipse
vindictae
est
autor,
rectum
iudicium
est,
non
crudelitas.
Itaque
quum
hic
fit
mentio
iudicii
scripti,
admonet
propheta
Iudaeos
Dei
mandato
fuisse
armatos
ad
libertatem,
qua
iniuste
ab
exteris
et
tyrannis
privati
erant,
vindicandam,
atque
ita
non
posse
culpari,
quod
exsequuti
sint
indicium
scriptum.
Frigide
enim
exponitur
hic
locus
ubi
non
tenetur
hoc
prophetae
consilium,
quod
scilicet
Iudaeos
ad
praeceptum
Dei
revocet,
ne
quid
suscipiant
propria
libidine,
fraenumque
iniiciat
ad
cohibendum
eorum
fervorem
:
ac
si
diceret,
non
aliam
permitti
vindictam
filiis
Dei,
nisi
quae
vocationi
respondeat:
quia
ubi
quisque
proprio
impetu
fertur,
nullus
est
moderationi
locus.
Obiici
etiam
posset
alia
quaestio:
nam
sicuti
Christus,
Matth.
12,
20
venisse
dicitur
sine
clamore
et
strepitu,
ut
calamum
quassatum
non
confringat:
ita
eandem
suis
personam
imponit.
Solutio
tamen
facilis
est,
Christum
simul
ferreo
sceptro
armari,
quo
rebelles
omnes
conterat
:
et
Iesa.
63,
2
describi
sanguinolentum,
qui
caesis
passim
hostibus,
caedendo
tamen
non
fatigetur.
Nec
vero
mirum
est,
quum
totus
mundus
plenus
sit
contumacia,
clementiam,
quae
indigne
respuitur,
in
severitatem
converti.
Iam
doctrina
haec
sic
in
usum
nostrum
probe
accommodari
poterit,
quod
de
gladio
ancipiti
dicitur,
peculiariter
competere
in
Iudaeos,
nobis
proprie
non
aptari,
quibus
idem
iuris
hodie
permissum
non
est,
nisi
quod
principes
et
magistratus
gladio
etiam
divinitus
sunt
instructi
ad
puniendam
omnem
violentiam
:
sed
specialis
est
vocatio.
Quantum
ad
totum
ecclesiae
corpus
spectat,
alius
nunc
gladius
nobis
datur
in
manum,
verbi
scilicet,
ac
spiritus,
quo
mactemus
Deo
in
sacrificium
qui
prius
fuerant
hostes:
vel
etiam
quo
eos
tradamus
in
aeternum
exitium
nisi
resipiscant.
Nam
quod
de
Christo
vaticinatur
Iesaias
cap.
11,
4
ad
omnia
eius
membra
patet,
Conficiet
impium
verbo
oris
sui,
et
spiritu
labiorum
suorum
interficiet.
Si
inter
has
vocationis
suae
metas
placide
se
contineant
fideles,
sentient
tandem
non
frustra
promissam
illis
esse
vindictam
de
hostibus.
Deus
enim
(ut
nuper
dixi)
ad
iudicium
scriptum
nos
revocans,
tam
animos
nostros
quam
manus
coercet,
ne
plus
audeamus
quam
ipse
praecipit.
In
fine
versus
decorem
hunc
omnibus
Dei
mansuetis
fore
dicens,
non
solum
nos
hortatur
ad
pietatis
studium,
sed
etiam
solatium
adhibet,
ne
putemus
iacturae
fore
nostram
mansuetudinem
ac
patientiam,
sicuti
maior
pars
ideo
ad
ferociam
ebullit,
quia
non
putat
se
vitam
suam
posse
aliter
tueri,
quam
ululando
cum
lupis.
Ergo
quamvis
fideles
neque
robusti
sint
instar
gigantum,
nec
digitum
movere
audeant
sine
Dei
iussu,
animis
etiam
placidi
sint,
decorum
tamen
ac
splendidum
exitum
omnibus
eorum
miseriis
fore
propheta
docet.
|