7:44
hoc
timore
abducere
nos
tentaverit,
sit
nobis
anathema.
Neque
horreamus
cum
caeco
illuminato,
exterminari
e
synagoga
impiorum
(Ioann.
9,
34)
quo
Christus
obviam
nobis
occurrat,
nosque
recipiat
in
corporis
sui
communionem.
Centies
moriendum
potius,
quam
ut
manus
polluamus
nefaria
subscriptione,
qua
Dei
veritas
a
nobis
abnegetur.
Nam
quod
toties
gregis
sui
faciunt
mentionem
Sorbonistae,
se
certe
gregem
porcorum
esse
hic
prodiderunt.
Invocationem
Virginis,
qua
usi
sunt
antehac,
ad
petendam
spiritus
gratiam,
quis
non
videt
exseerabilem
blasphemiam
esse?
ut
elogia
illa
anathematis
plena
omittamus,
quibus
dum
Virginem
volunt
honorare,
gravissimo
probro
afficiunt,
quum
reginam
coeli
et
thesaurariam
gratiae
appellant.
Audimus
quid
doceat
Christus:
missurum
se
a
patre
spiritum
veritatis:
illum
ut
petamus
in
suo
nomine,
iubet
(Ioann.
14,
26
et
15,
26).
Haec
igitur
iusta
petendi
regula,
et
certa
obtinendi
ratio
est.
Ad
Virginem
autem
confugere,
Christo
praeterito,
eamque
in
precatione
compellare,
non
Deum,
quis
non
profanum
esse
morem
videt?
A
verbo
sane
Dei
prorsus
est
alienus.
Quin
etiam
exstat
decretum
concilii
Carthaginensis
quarti:
quod
vetat
sanctos
ad
altare
invocare.
In
eo
quoque
suam
insulsitatem
apertius
etiamnum
produnt,
quum
dicunt
salutationem
hanc
nobis
ab
evangelio
praescribi.
Missus
est
quidem
Gabriel,
ut
Lucas
narrat,
qui
hoc
modo.
Virginem
salutaret:
sed
an
sumus
Gabrieles?
Ubi
hoc
nobis
unquam
mandatum
est?
Quis
ad
Virginem
nobis
accessus
patet,
ut
cum
ea
colloquamur?
Ad
haec,
quorsum
tunc
salutatio,
quum
spiritus
gratiam
implorant,
nisi
ea
precationis
vice
abutantur?
Quantum
ad
Christi
nomen,
unde
tam
delicatae
sunt
asinis
aures,
ut
mos
loquendi
spiritui
sancto
usitatus
eas
offendat?
Christi
nomen
ubique
occurrit
in
scripturis.
Sic
omnes
ecclesiae
scriptores
loquuti
sunt:
magistris
nostris
non
sapit.
Et
ne
careant
praetextu,
magicum
illud
Iudaeorum
commentum
obtendunt,
quasi
salus
hominum
in
duabus
syllabis
sit
inclusa.
Nihil
ergo
mirum
est,
si
in
sanctorum
nominibus
adeo
sint
morosi,
quum
in
Iesu
nomine
adeo
turpiter
delirent.
Hanc
vero
legem
concionatoribus,
ut
mortuorum
animas
commendent
populo,
qua
ratione,
aut
quo
exemplo
imponunt?
Exstant
multae
veterum
homiliae:
nihil
tale
suisse
unquam
factum
in
veteri
ecclesia,
illic
reperietur.
Videmus
ergo
eos
facere
quod
tyranni
solent:
ut
quum
dominationem
amplius
tenere,
moderate
imperando,
nequeunt,
ad
barbaram
ferocitatem
et
truculentiam
decurrant.
Verum
quid
Dominus
ex
adverso?
Inite
consilium,
et
dissipabitur.
Constituite
decretum,
et
non
fiet.
Munite
vos,
et
vincemini
(Ies.
8,
10).
Non
enim
est
sapientia,
non
est
prudentia,
non
est
consilium
adversus
Dominum
(Prov.
21,
30).
|