41:44  niam  vereor  ne  argutiae  illae  parum  habeant  firmitatis,  mihi  hoc  satis  est,  nempe  tertium  imperium,  de  quo  spiritus  hic  agit,  fuisse  non  tantae  magnitudinis  ab  initio,  ut  potuerit  vel  terrere  longinquas  regiones,  vel  sua  dignitate  acquirere  sibi  subditos.  Fuit  igitur  animal  quoddam  volatile,  ut  ita  loquar,  quando  in  Alexandro  fuisse  magnam  celeritatem  satis  notum  est:  sed  neque  prudentia,  neque  gravitate,  neque  iudicio,  neque  aliis  virtutibus  multum  excelluit:  mera  temeritas  rapuit  hominem:  atque  etiamsi  vinum  non  gustasset,  fuit  eius  ambitio  quaedam  temulentia.  Ergo  tota  vita  ebrius  fuit  Alexander:  quoniam  nihil  in  illo  homine  fuerit  moderatum,  vel  compositum.  Videmus  ergo  ut  apte  respondeat  haec  figura  naturae  Alexandri.  Quanquam  hoc  etiam  extenditur  ad  eius  successores:  nec  quisquam  inter  eos  fuit,  qui  non  referret  aliqua  ex  parte  naturam  principis  sui.  Dicit  ergo  Daniel  sibi  apparuisse  bestiam  similem  pardo.  Dicit  autem  fuisse  quatuor  alas  super  dorsum  eius1  et  quatuor  capita.  Pervorse  meo  iudicio  quidam  distinguunt  inter  alas  et  capita:  putant  depingi  regnum  illud  alatum,  quia  exiguo  tempore  Alexander  multa  regna  occupaverit  :  sed  simplicior  sensus  est,  in  hac  bestia  fuisse  alas  quatuor,  et  capita  quatuor,  quoniam  Alexander  vix  potitus  erat  suis  victoriis,  quum  praeter  spem  omnium  exstinctus  est,  atque  post  eius  mortem  quisque  partem  praedae  ad  se  traxit.  Certum  autem  est,  postquam  inter  se  pluribus  annis  dimicarunt  duces,  qui  erant  praecipui  in  eius  exercitu,  tandem  imperium  rediisse  ad  quatuor:  constat  hoc  ex  omnibus  historiis.  Nam  Seleucus  obtinuit  Asiam  maiorem,  et  Antigonus  minorem:  Cassander  vero  cui  Antipater  successit,  fuit  rex  Macedoniae:  Ptolemaeus  filius  Lagi  dominatus  est  in  Aegypto.  Aliter  quidem  inter  se  pepigerant:  erat  enim  filius  Alexandri  natus  ex  Roxane,  quae  filia  erat  Darii:  erat  etiam  frater  Aridaeus  iam  matura  aetate,  sed  erat  epilepticus,  et  debili  cerebro.  Ita  quum  astuti  essent  Alexandri  duces,  hoc  praetextu  factum  est,  ut  omnes  iurarent  in  nomen  populi,  deinde  in  nomen  Aridaei,  si  forte  pupillum  mori  contingeret  ante  aetatem.  Tunc  praefectus  est  Lysimachus  thesauris,  alius  duxit  copias,  alius  obtinuit  hanc  vel  illam  provinciam.  Quindecim  aut  viginti  inter  se  partiti  sunt  vel  officia,  vel  potentiam,  ut  tamen  nemo  auderet  sibi  regis  nomen  sumere.  Erat  enim  Alexandri  filius,  legitimus  rex,  et  successor  eius  erat  Aridaeus  ille,  de  quo  dixi.  Sed  paulo  post  congressi  sunt  inter  se.  Et  fuit  illud  admirabile  speculum  providentiae  Dei,  quod  unum  posset  nobis  sufficere  ad  probandam  sententiam  illam  scripturae,  Qui  fuderit  humanum  sanguinem,  fundetur  sanguis  illius.  Nam  ex  ducibus  Alexandri  nemo  salvus  evasit  praeter  illos  quatuor,  ut  dictum  est.  Mater  eius  iam  octogenaria  tracta  fuit  ad  mortem  violen-