24:44
comprehensibilis
essentiae
fit
mentio.
Etsi
autem
de
hac
aeternitate
magnifice
disserunt
philosophi,
et
Plato
constanter
affirmet,
Deum
proprie
esse
TO
OV,
hoc
tamen
elogium
non
scite,
neque
ut
decet,
in
suum
usum
accommodant,
nempe
ut
unicum
esse
Dei
absorbeat
quascunque
imaginamur
essentias:
deinde
ut
accedat
simul
summum
imperium
et
potestas
gubernandi
omnia.
Unde
enim
falsorum
Deorum
turba,
nisi
quod
pravis
figmentis
divisum
numen
in
partes
impie
laceratur?
Ergo
ut
solide
apprehendamus
unum
Deum,
scire
primum
necesse
est,
quidquid
in
coelis
est
vel
in
terra,
precario
suam
essentiam
vel
subsistentiam
ab
uno
qui
solus
vere
est,
mutuari.
Ex
illo
autem
esse
nascitur
et
posse:
quia
si
Deus
omnia
virtute
sustinet,
arbitrio
quoque
suo
regit.
Et
quid
profuisset
Mosi
arcanam
Dei
essentiam
quasi
coelo
inclusam
speculari
nisi
de
eius
omnipotentia
factus
certior
clypeum
fiduciae
sibi
inde
fecisset?
Docet
ergo
Deus
se
unum
esse
sacrosancto
nomine
dignum,
quod
perperam
ad
alios
translatum
profanatur
:
deinde
immensam
suam
virtutem
commendat,
ne
dubitet
Moses
sub
eius
auspiciis
se
fore
omnium
victorem.
De
nomine
Iehova,
quod
ex
hac
radice
deductum
est,
videbimus
sexto
capito.
15.
Et
dixit
rursum
Deus
ad
Mosen:
Sic
dices
filiis
Israel,
Iehova
Deus
patrum
vestrorum,
Deus
Abrahae,
Deus
Isaac,
et
Deus
Iacob,
misit
me
ad
vos
:
Hoc
est
nomen
meum
in
perpetuum,
et
memoriale
meum
in
saeculum
et
saeculum.
16.
Vade
et
congrega
seniores
Israel,
et
dices
illis
:
Iehova
Deus
patrum
vestrorum
apparuit
mihi,
Deus
Abrahae,
Isaac
et
Iacob,
dicendo:
Recordando
recordatus
sum
vestri,
et
quid
vobis
factum
fuerit
in
Aegypto.
17.
Propterea
dixit
Educam
vos
ex
afflictione
Aegypti
ad
terram
Chananaei,
et
Hitthaei,
et
Amorrhaei,
et
Pheresaei,
et
Hivaei,
et
Iebusaei,
ad
terram
fluentem
lacte
et
melle.
15.
Et
dixit
rursum.
Iterum
ex
foedere
quod
pepigerat
cum
Abraham
et
eius
posteris
cognomen
sibi
Deus
assumit:
ut
sciant
Israelitae
se
non
hallucinari
in
Deo
incerto,
modo
a
patrum
pietate
non
degenerent:
et
quemadmodum
ad
vexillum
conveniunt
milites,
ut
ordinem
servent,
ita
iubet
eos
respicere
in
peculiarem
adoptionis
gratiam,
ut
sciant
electum
se
esse
divinitus
populum,
quia
sunt
Abrahae
filii:
ac,
ne
in
Deo
quaerendo
vagentur,
his
illos
cancellis
circumdat.
Scimus
enim,
quidquid
de
divinitate
persuasum
fuit
inter
gentes,
non
solum
multis
erroribus
fuisse
implicitum,
sed
ambiguum
quoque:
ut
semper
fluctuarent
inter
receptas
opiniones.
Aliam
religionem
exigit
Deus
a
populo
suo,
nempe
in
cuius
certitudine
gradum
figant.
Ad
haec
longa
in
Aegypto
habitatio,
quanquam
non
deleverat
notitiam
veri
Dei,
illam
tamen
manifesta-
|