[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:44  [CO  1.  44]  Et  quid  haec  sibi,  quaeso,  volunt:  diligite  inimicos  vestros,  benefacite  iis  qui  oderunt  vos, [p. 76]  orate  pro  persequentibus  vos,  ut  sitis  filii  patris  vestri  qui  in  coelis  est  (Matth.  5)?  Qui  erunt  igitur  filii  coelestis  patris?  An  monachi?  Bene  vero  nobiscum  agetur,  si  soli  monachi  Deum  patrem  vocare  audeant.  Vere  itaque  se  filios  satanae  esse  produnt,  qui  commune  iugum  filiorum  Dei  ita  licenter  excutiunt.  Sed  quam  insulse  ratiocinantur.  Onus  esset  nimium  grave  Christianis.  Quasi  vero  gravius  quidquam  excogitari  possit,  quam  diligere  Deum  ex  toto  corde,  ex  tota  anima,  ex  totis  viribus;  prae  ista  lege,  nihil  non  facile  haberi  possit,  sive  diligendus  inimicus,  sive  omnis  vindictae  cupiditas  ex  animis  deponenda.  Omnia  certe  nostrae  imbecillitati  ardua  sunt  et  difficilia,  vel  ad  minimum  usque  legis  apicem.  Dominus  est,  in  quo  virtutem  facimus.  Det  ille  quod  iubet,  et  iubeat  quod  velit.  Sub  lege  gratiae  esse  Christianos,  non  est  effrenate  sine  lege  vagari,  sed  Christo  insitos  esse,  cuius  gratia  a  legis  maledictione  liberi  sunt,  et  cuius  spiritu  legem  habeant  inscriptam  in  cordibus.  Hanc  gratiam  legem  improprie  vocavit  Paulus,  alludens  ad  legem  Dei  cui  per  contentionem  eam  opponebat.  Isti  in  nomine  legis  de  nihilo  philosophantur.  Porro  iam  ante  audistis,  gravem  atque  horribilem  sententiam  a  Domino  pronunciari  in  eos  omnes,  qui  legem  suam [p. 77]  ulla  in  parte  transgressi  fuerint  ac  non  per  omnia  impleverint;  quam  ut  impleamus,  non  est  in  nostris  viribus  situm.  Omnes  igitur  legis  transgressores  statuimur,  nec  aliquibus  nostrum,  sed  nobis  omnibus  debentur  ac  cervicibus  nostris  imminent,  [OS  56]  quae  in  ea  peccatoribus  edictae  sunt  maledictiones.  Itaque  si  in  legem  duntaxat  intuemur,  non  aliud  quam  animum  despondere,  confundi,  ac  desperare  possumus,  cum  ex  ea  damnemur  omnes  ac  maledicamur  (Gal.  3).  Id  est  quod  ait  Paulus:  quicunque  sub  lege  sunt,  omnes  sub  maledicto  esse.  Neque  enim  aliter  potest  lex,  quam  omnes  ad  unum  homines  accusare  et  arguere,  convincere  et  velut  deprehensos  tenere,  damnare  denique  in  iudicio  Dei:  ut  Deus  solus  iustificetur,  sileat  autem  a  facie  eius  omnis  caro  (Rom.  3).  Neque  vero  garriamus,  quod  a  multis  hodie  iactari  solet,  qui  postquam  fateri  coacti  sunt:  rem  sibi  esse  impossibilem,  perfectam  ultimamque  iustitiam  assequi  operum  meritis,  cum  legem  nunquam  perficiant;  id  quidem  fatentur,  sed  ne  videantur  omni  gloria  spoliati,  hoc  est,  prorsus  Deo  cessisse,  legem  se  pro  parte  servare  allegant,  hac  pro  parte  se  iustos  esse,  quod  vero  deest,  id  suffici  ac  redimi  contendunt  per  satisfactiones  ac  supererogationis  opera:  hanc  sibi  esse  coram  Deo  sui  defectus  compensationem.  In  hunc [p. 78]  errorem  eos  demersit  sui  ipsorum  oblivio  iustitiae  Dei  contemptus  ac  peccati  sui  ignorantia.  Excidunt  certe  a  sui  cognitione,  qui  alios  se  esse   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci