9:439
439
GRATULATIO
440
mini
non
habeo:
consilium
autem
do,
tanquam
misericordiam
consequutus
a
Domino,
ut
sim
fidelis
(ib.
v.
25).
Quid?
Dum
evangelium
nominat
suum
(Hom.
2,
16),
an
Christo
quidquam
derogat?
quin
potius
sumit
pro
confesso
quod
alibi
dicit:
An
experimentum
eius
quaeritis
qui
in
me
loquitur
Christus?
(2.
Cor.
13,
3.)
Quod
si
quid
insectatione
dignum
est
in
verbis
Calvini,
Lucas
ei
suo
exemplo
ad
defensionem
sufficiet,
qui
sic
in
totum
evangelium
praefatur:
Quoniam
multi
aggressi
sunt
texere
narrationem,
ete
visum
est
et
mihi
ex
ordine
tibi
omnia
scribere
(Luc.
1,
1).
Nunc
quidquid
petulantiae
in
me
exserit
Gabriel,
sustineat
Lucas.
Quanquam
plenior
suppetit
cavilli
dilutio.
Neque
enim
illic
praecipue
de
capite
aliquo
religionis
agitur,
sed
de
speciali
verborum
sensu,
in
quo
libertas
interpretibus
semper
hac
lege
permissa
[pag.
27]
fuit,
ut
meminisset
quisque,
spiritus
prophetarum
prophetis
subiectos
esse
(1.
Cor*
14,
32).
An
modestia
canis
latratu
in
miram
arrogantiam
et
fastum
vertetur?
Caeterum
quasi
ad
se
reversus,
contendit
paulo
post
falso
citari
a
Calvino
locum,
quod
spiritus
sanctus
vocetur
columba:
quum
dicant
tres
evangelistae:
Vidi
spiritum
sanctum
descendentem
quasi
columbam
(Matth.
3,
16;
Marc.
1,
10;
Ioann.
1,
32).
Ergo
mentitus
es,
et
improbe
calumniatus,
sine
scriptura
Calvinum
loqui.
Quam
bella
vero
refutatio:
Non
vocari
spiritum
sanctum
columbam,
quoniam
addatur
particula
similitudinis.
An
quia
grammaticae
elementa
non
tenes,
ideo
homini
non
tam
indocto,
latineque
loquenti,
luenda
est
inscitiae
tuae
poena?
Huc
tendunt
Calvini
verba:
nomen
spiritus
impositum
fuisse
columbae.
Spiritum
invisibilem
esse
constat:
eum
quomodo
vidit
Baptista,
nisi
in
figura
visibili?
Absurda
erit
loquutio,
nisi
metonymicam
esse
concedas.
Et
rursus
obgannies,
Calvinum
sine
scriptura
loqui,
ac
non
potius
lucem
pertaesus,
te
in
alicuius
scorti
gremium
abdes?
Pergamus
tamen
in
recitandis
rabulae
naeniis,
ut
eius
ambitio
saturetur,
quando
in
faciem
Dei
spuendo
voluit
innotescere.
Dicit
Calvinum
privata
sua
sententia
figuram
asserere
in
Christi
verbis,
Hoc
est
corpus
meum.
Quid
ergo
fiet
Tertulliano,
Chrysostomo,
Basilio,
Augustino,
et
reliquis,
qui
omnes
uno
consensu
[pag.
28]
idem
tradunt?
Quod
si
quis
figuram
non
admittat,
an
non
palam
refragantur
verba
ipsa?
Quid
enim
est
tibi
pronomen
demonstrativum,
Gabriel?
Panis
species
scilicet.
An
albedo
illa
corpus
est
Christi?
Deinde
an
calix
sanguis?
Quando
sub
magistri
ferula
puer
tam
male
profecisti,
quis
non
flagris
et
fustibus
in
pistrino
multandum
censeatl)
Ad
haec
reprehendit,
panem
€t
vinum
vocari
tesseram
carnis
et
sanguinis
Christi
:
1)
il
doit
estre
instruit
avec
belles
estrivieres
ou
attache
pour
tourner
le
moulin.
|